Ýnsan
niye çýrpýnýr
Keder içinde kahýrdýr,
ah uzarý vardýr


Suskun
çýðlýklarý için
sabýrla yol almaktadýr


Umudun
hülyasýna dalýp,
efkunu aydýnlatmaktadýr


Yeis sürurdan
azade bir hicrandýr, gam
endiþeyi gölgeleyen nazardýr


Ýnsan
her haliyke hissiyatýna
ram olan candýr


Akýl
ve izan kimi zaman
ihmal edilen bir dramdýr


Buðulu gözler
neden düþündüren farktýr,
hissetmek bile ihsandýr


Lakin azimet
ve iradi olmak hakikatin
sülbünden neþet eden sanattýr


Ýnsan için
fazilet olan makamdýr,
tedbir ve teslimiyet
müþterekliði vicdandýr


Hak,
aþkýn ve sevdanýn
firkatine eriþtiren umuttur


Gönül
ihsan için niyetlenir,
ecriyle ceht edip
zikrederse vuslattýr


Makam
ve mevki kalbin
adresi deðil, nefsin
cazibesinde ki saltanattýr


Kul olmak için
çilede haþrolmak ve onun
þevkiyle yol almak rikkat tacýdýr


Takva
dillenen þekliyet deðil,
sukut ettiren sabrýn zanaatýdýr,
edeb-i cenahýdýr


Nefes
kimin kudretinde ki
ihsandýr, müddeti niye sýrdýr


Her yýl
ziyaret edilen
ve farizasý için derlenen
kabe ziyareti kime ezadýr


Bilmeden
taat etmek nasýl bir sevdadýr,
taklit üzre vicdaný hasretmek
ne garip sedadýr


Ýnsan
aklýyla ve fikriyle
terennüm eden aþk ve meþkin
umut bekçisidir, nasip ne vakittir


Kahýr içinde
kal etmek, dillenen aþký
lekeleyen bir acziyettir,
feda olmak nasýl edeptir


Ey
ruhuma emreden ve
sualiyle vaktini bekleyen yar


Sen ki
yaratan ve nihayetinden
haberdar olan Rahmansýn


Ýnsan
ve melek farkýný
dillendiren fermansýn,
iradenin sultanýsýn


Emanetin
ve ehliyetin farkýna vasýl
olmayan canlarýn umut sýðýnaðýsýn


Sen bilirsin,
sen kerim olan maðfiretsin,
vaktin ecrinde ki
en ülvi ümit ve þevkin sahibisin




Mustafa CÝLASUN