Yarým asra yakýn bir vakit geçti
Sanki sinemde düðümlenmiþ bir feryad misaliydi
Kuþku ve kaygýlarým ne kadar aðýr geldi
Günyüzüne hasret muradým nerdeydi
Hangi umuda bel baðlasam serdi
Sessiz çýðlýk ibretiyle titretirdi
O an kime ne söylenirdi
Baht benim olan ferdi
Nefes müddetinti


Ne zaman çocukluðum aklýma gelse
Bir burukluk sökün eder kalbimde
Ýmrendiðim resimler heryerde
Benim olmayan sürur kimde
Susmak þarttý istemesemde
Boyun büktüren sahipse
Sabýr elbet benimle
Ah etmek niye
Aþk erdemse


Ýnsan ehliyet sahibi olunca demdir
Sabilik sünnetullahýn erdemidir
Evreler arasý kemaliyet niyedir
Ýbret aklýn vecdinde payedir
Yoksa gebe düþler hayaldir
Umut aþka tabi demdir
Ruhun iksiri hak ecirdir
Ýrade söyle kimindir
Ruh sahibinindir


Hayli mahsun geçmiþti çoçukluðum
Sabýr içinde büyüttüðüm nice umudum
Uçurtmalar uçarken ipe olan tutkum
Koptuðu vakit çaresiz suskundum
Takat yetmez ve yetiþmez korkum
Yeniden baþlar hevese yolculuðum
Azim için kime ve neye muhtacým
Sevginin bahçesinden uzaktým
Aðlayamayan bir farktým


Babam o zaman malulen emekli olmuþtu
Emeli maaþý hayli vakit baðlanmadý
Neye ihtiyacým varsa susmak ardý
Sineme sancý zerkeden bir acýydý
Arkadaþlar gülüp oynarken
Kuytu köþeler bana yakýndý
Çekinirdim sual ederken
Susmak halde varken
Edep halimde serken
Ömür göçerken
An ibretken




Mustafa CÝLASUN