Artýk bilesin
nefesin kokan hüznünü
Sineyi daðlayan
o hazin hasretin kor ettiði yüreðimi


Vurgunu
yaþayan hali fakirliðimi,
mütemadiyen suskun dilimi


Gözlerimin
uykuya çektiði hazin özlemi,
nasýl itiraf edeyim ve aþký yâd edeyim


Çektiðim
çilenin hikmeti baðlýyor,lakin ruhum
merakýn ulviyetinde ne sancýlar yaþatýyor


Düþlerimden
çýkmayan hesap acýyla kuþatýyor,
gönlüm aðlýyor


Ne söylesem,
nereye yönelsem sabýr devraný
karþýma çýkýyor ve aþký söyletiyor


Dem aldýðým
içsellik ufkumu açýyor
Hasretini çektiðim
kalbi inþirah sineme sürur veriyor


Umut
her haliyle kalbime
bahþedilen filizle ulviyeti söyletiyor


Gün göçüyor,
yýllar dürülüyor, asýr mazi için
mizana muhtaçlýðýný itiraf ediyor


Ne yazsam,
hali sefilliðimi ansam
Gönül yelpazemle ummana
uzanarak aþký meramýmý akýtsam


Dalgalarýn
býçkýnlýðýný ve yüreðin
sancýsýný sabýr sayfasýna yazsam


Arifin sezgisiyle,
nisanýn engin naifliðinde,
kalbin her sesini anlayana okutsam


Dile gelen,
tefekkürle yâd edileni
Elemin ruhuma aþina eðlediði
çileyi serhat misali gönle akýtsam


Durmadan yazsam,
mýsralarýn diliyle aþka
yaban olmaktan çýksam


Hali efkârýmý
dostlar meclisinde ve
edebin letafetinde fakirliðimle öyle sunsam


Ne kadar
garipliðim varsa akýtsam
Yalnýzlýðýn serencamýnda
yârin yaþattýðý suhuletli hasreti ansam


Aþkýn esenliðinde,
ruhumu bekleyen
geleceðinde, feyzin iksirini tatsam


Ne arkama baksam
ve nede boyun büküklüðü yaþasam, kalbimi
sahibine açsam,umudun kanatlarýnda aþka konsam


Lal olan
melalimi þakýyarak
âlem-i cana duyurup süruru yaþasam


Çýðlýðýmla
hakikatin sayfalarýný sinerek
okusam, ibretin ulviyetine kansam


Ýþte o vakit
ömür defterimi kapatýp,
gönüllerin niyazýnda aþký hakkýyla duysam



Mustafa CÝLASUN