Güne, Hüseyin abi’nin kalýn ve otoriter sesiyle uyandým...Zoraki kalktým.Yorganým bile, yorgunluktan aðýrlaþmýþtý nedense...hayýr hayýr ! kirlilikten diyelim, içine girilesi deðildi.Ama mecburdum.Ýlk geldiðim günden farký neydi bu eski ve küçük otel odasýnýn bilemiyordum?!...
Her þey ayný...gece lambasý bir yanýyor bir yanmýyordu. Gardrop bozmasý dolabýn kapýsý yine kýrýk...komodinin çekmecesi açýlmýyor halâ...elimi,yüzümü yýkadým kahvaltýya indim...Hüseyin abi, duyacaðým þeklide konuþuyordu kendi kendine;
"Güneþ bile eskisi gibi doðmuyor, sezeryana kaçýyor" dedi. Gülümsedim bu ifade karþýsýnda ..."Gülersin teres ,ekmek elden,su gölden.Sabahlar çekilmez,günler yaþanmaz oldu. Erken kalkmanýn lezzeti bile ekþimsi þu yorgun dünyamda." dedi ve kendisi kadar eski sandalyesine çöküverdi.
"Ne oldu abi ?"
"Ne olacak yine haraç istiyor,pez...nkler!"
"Verme abi"
"Çok direndim,lakin biri gidiyor,biri geliyor."
"Ne yapacaðýmý bilemiyorum!"

***
"Otelin, en güzel odasýný size veriyorum" diye, süslü laflarla bize yaptýðý peþkeþi dillendiren, Hüseyin abi’nin sesi halâ kulaðýmda çýnlamada...
Avluya bakan pencerenin önünde ki, iki adet salça kutusuna konulmuþ menekþelerden baþka, güzel ne vardý bu odaya dair?...Çoðu kez unuturdum onlarý sulamayý.Yapraklar kendini koyuverince, acýrda birazcýk su dökerdim topraðýna...Günlüðü on liradan kalýyordum. Peyami Safa sokaðýnýn köþe baþýnda bulunan 3 katlý ,on odalý bu eski otel yuvamdý artýk.Kýrmýzý tabelanýn üzerine beyaz tonla "Haþim Otel" yazýyordu.Yataklar, ilk alýndýðý gün ki gibi duruyordu.Her katta, bir banyo ve wc bulunmakta..Receptionla, merdiven dip dibe...Yukarý çýkarken Hüseyin abi’nin keli her defasýnda gözüme çarpardý.

Üç ay olmuþtu geleli.Çamaþýrlarý yýkayan, Adile teyze epeyce yaþlýydý.Hüseyin abi,kimsesi olmadýðý için, yaptýðý iþ karþýlýðý otelinde kalmasýna izin veriyordu.Beraber yaþayýp gidiyorlardý.Çamaþýrlarý elle yýkýyordu .Beyazlara beyaz sýfatýný yakýþtýrmak cesaret isterdi.Benek benek ve kaný-caný çekilmiþ zayýf ellerle baþka nasýl yýkardi ki...Acýdýðýmdan çoðu kez vermezdim çarþaflarý.Kendim yýkardým, az yorgun olduðum akþamlarda.

Okumak için gelmiþtim Ýstanbul’a.Hem çalýþýp, hem okumak ; çok ama çok zordu.Edebiyat bölümünü okuyordum.Bu yönüyle þanslýydým.Günümüz yazar ve þairlerini görmek tanýmak imkâný vardý.Nazým Hikmet’i görmem mümkün deðildi;Rusyadaymýþ.Ama olsun, gören arkadaþlarýndan dinleme imkâným vardý. Bâb-ý Âli de gezmek,kitap okumak ve almak,zevklerin en büyüðüydü. Gezerken, mutlaka önemli bir isime rastlanmak mümkün.Çoðu þair ve yazarý görmüþtüm. Adaþým, Yahya Kemal’i merak ediyordum, lâkin yurt dýþýndaymýþ.Bunlarý düþününce yaþamak çok zevk veriyordu.Trafik zaten baþlý baþýna bir dertti.Ama her þeye deðerdi.Boðaz,Haliç vs...birde, Eminönünde balýk ekmek...offf !

Hüseyin abi, babamdan büyüktü,.Dedemin yanýnda çalýþmýþ uzun yýllar...Sonrasýnda küçük bir tartýþma,ani kýzgýnlýk ve kalkýp Ýstanbul’a göçmüþ...Dedem anlatmýþtý birkaç kez; giderken, hakkýndan fazlasýný vermiþ Hüseyin abi’ye...O da, aklýný kullanýp arsa almýþ Peyami Safa sokaðýndan.Yýllar itibariyle, önce tek katlý ev yapmýþ kendine,sonrasýnda odalarýný kiraya vermiþ öðrencilere.Derken, ikinci ve üçüncü kat, bu hale gelmiþ otel...
"Çorbamýz kaynýyor ya ,çok þükür" der her sohbet sonrasýnda...
Oturduðumuzda,uzuuunca dedemle yaþadýðý hatýrlarýný anlatýrdý,caný sýkýldýðý ve birine kýzdýðý zamanda aðzýný doldura doldura galiz küfürler savururdu…lafý bitirirken de ”Çünkü,her türlü insanla uðraþmaktan býktým,usandým” derdi.

***

Üsküdar tarafýnda inþaatta çalýþýyordum okul çýkýþý...Ýnþaat iþi bedenen çok yorucuydu.Lâkin, akþam paydos sonrasý aldýðým günlük yevmiye, unutturuyordu tüm yorgunluðumu...Açlýktan gözlerim kararýrdý her defasýnda.Çoðu kez, yol üzerinde köþe baþýnda bulunan " Bol kepçe" çorbacýsýnda kelle paça içerdim...Arkadaþlarým bilmezdi çalýþtýðýmý...Ýlk derslerde çoðu kez uyurdum...Bu da herkes gibi Hülya’nýn da dikkatini çekiyordu.Her defasýnda "Hüseyin amcaya ve Adile teyzeye yardým ediyorum" diyerek geçiþtirirdim.Yine bir gün gecikmiþtim.Hocanýn "Ooo buyurunuz bey’im ! yine güzellik uykusundan mý kalktýnýz?" alaylý ifadesi sonrasý sýnýf gülme krizine kapýlmýþken cevabý yapýþtýrdým;
"Hocam,ne yapayým benim uyku saatimle sizin ders saatiniz çakýþýyor da" içten içe gülerek yerime oturdum.

***
" Yahya Kemal, geliyor musun?"
"Nereye abi?"
"Cuma namazýna gidiyorum,ordanda her hafta yaptýðýmýz gibi þair ve yazar arkadaþlarla dost meclisi sohbetleri yapýyoruz.Bu gün, Necip Fazýl da gelecek,yazdýðý "Babýali" kitabýný tanýtacak"
"Necip Fazýl mý,þimdi ben onu görebilecek miyim?"
"Nasipse, neden olmasýn yavrum ? "dedi.
Bu gün, özel bir gündü.Ýçim içime sýðmýyordu.Beklenen an gelmiþti.Yüzlerce kiþi vardý avluda...Üstad, yavaþ yavaþ geldi...Koþarak elini öptüm. iki saate yakýn konuþmasýný dinledim...Günümüz olaylarýný,yaþanan sýkýntýlarý ve kitabýný yazýþ hikâyesini anlattý.Böylesi bir günü yaþadýðým için çok sevinçliydim.


Selim ADIM

Devamý varrrrr