Kifayet etmez oldu feryadým
Bir ömür dinmeyen gözyaþlarým, sinemi daðlayan sancýlarým
Hal’imi, kal’ime dönüþtürdün, yýllardýr firkatin þadýyla ümitlerimi yeþerttin
Ne zaman sukut etsem,hýçkýrýklarýmý nefeslerin þahitliðinden saklasam, þevkimdin


Fedana razýyým,bu mu alýn yazým
Ýçimden çýkmayan sýzýlarým,her bir lahzada susuz ve yalnýzým
Bin hüzün içinde korkular yaþamaktayým,sessizl iðin karþýsýnda aðlamaktayým
Söyle nedir kabahatim, boyun büktüren sessizlik içinde ki saltanatýn ve o kararýn


Artýk haline çok mu yabancýyým
Sanki evsiz barksýz bir yolcuyum, ýssýz sokaðýn ahýna sýðýnýrým
Yanmayor artýk þevk nazarlarým, açmýyor ki bu gönlümde umutlu sabahlarým
Ruhuma ne kadar yabancýyým,ededin haline temaþa eder kalbimin yadýna aðlarým


Halim harap oldu,umutlar soldu
Her mevsim zemheri olup hissiyatýn ahýyla sullare konu oldu
Açtýðým kitap sayfalarý sukutumun feryadýyla ýslandý, o an ne müthiþ bir ramdý
Firkatim þaduman oldu, kalbim anbena umutlansa da, artýk vakitte çok geç oldu


Hiç sual etmedin,bir ses vermedin
Halini bu kadar harap edecek bir vebalmiydim, nerdeydin
Ruhun ve kalbin lisanýný iþitmeeyecek kadar þenmiydin,bir ömür keder verdin
Hangi nefese aþikar eylesem vaktini bekledim, edebin halinde kaldým söylemedim


Bahtým dedim, boyun büktüm
Kalan nefesten ***rý ne varsa hasrederek sabýrla bekledim
Artýk tükeniyor müddet-i nefesim, takatiszdir bedenim, fersizdir gözlerim
Suskun kaldý bu dilim, firkatin halimi periþan etti bilmeni istedim, üzülme derim



Mustafa CÝLASUN