|
Farkýndasýzlýk
(Esra Göç) 10 Temmuz 2009 |
Bireysel |
| |
 Ben burada uyumuyorum, onlar benim kafa derimi yüzmeye hazýrlanýyorlar. Çok garip, ölecek miyim bilmiyorum dahi. Eðer ölmezsem bütün bu olanlarý hatýrlayacaðým. Ama ya ölürsem? O zaman bütün bu çektiklerimin bir anlamý kalmýyor. Çünkü acý çektiðimi hissedebileceðim þu andan baþka bir an olmayacak hayatýmda. Ölürsem, nasýl olsa bilmeyeceðim bana neler olduðunu. Acý sürekliyse acýdýr. Andan sonra da biliniyorsa, anlamlýdýr. Aksi takdirde bir önemi yoktur. Üstelik acý baþkasý tarafýndan da bilinmeli. Yoksa aðýrlýðýný kaybeder. |
|
|
Üç Diþi Köpek
(Esra Göç) 24 Mart 2009 |
Bireysel |
| |
| Bir gün okuldan geldim. Aðabeylerim henüz yoktu. Annem pazara gitmiþti. Mutfaða yemek hazýrlamak için girdim. Evdeydi. Televizyon izliyordu. Onunla evde hiç yalnýz kalmamýþ olmanýn çekingenliði vardý üzerimde. Oysa o benim babamdý. Öylesine yabancýymýþ ki meðer. Belki bende onun için o kadar yabancýydým. Mutfaða, yanýma geldi. “Sen de aç mýsýn?” diye sordum. Anlam veremediðim bir ifadeyle yüzüme baktý. Saçýmý kokladý. Okul formamýn fermuarýný açtý. Adýný bilemediðim duygular içerisindeydim. Formamý sýyýrdý. “ Benim güzel kýzým” dedi. Daha önce aðzýndan hiç duymadýðým bir cümleydi. Ama sevinemedim. Sertçe itti. Yere düþtüm. Caným acýdý. Baðýramadým. Sonrasýnda hissettiðim acýnýn dünya üzerinde tarifi bile yoktu. Hayatýma giren ilk erkek babamdý. Ve iþte, tekrar ilk erkeðim olmuþtu. Daha çocuk bile olamadan kadýn olmuþtum. O benim babamdý! |
|
|
| Kerahet Vakti Sabýrsýzlýðý'nda hayat edinebilme çabalarý..
|
|
