Tozlu kitap raflarýna kaldýrýlmýþ üç beþ eski dize, aþkýn ayak bastýðý bi çift postala dairdi sesninin sesime bulanmasý...Kýrk bir numara yalnýzlýklarýmý giyip býrakýldým coðrafyasý unutulmuþ bir kilisenin avlusuna...


Ýçeri girme istemindeki bir enkazýn inancýný acýmasýzca sorgulatacak güzellikteydi her çizgin, tanrýsýzlýðýmý kapýnýn önünde soyunup geldim...

Kapalý bir göz aydýnlýðýnda yürüyorum üzerime hiç kapanmamýþ kirpik uçlarýna, sonra ''ellerin''diyorum,ellerimde hiç kaybolmamýþlar ki...

Tensiz seviþmeler taciri bir düþ çiziyorum, sesinin öptüðü kilise duvarlarýna... Sana boyanýyor karanlýðým...Aydýnlýkta mýsýn?


Korkularýn dahil oluyor dört iþlemlerime... Mesafeleri bölüp, tensel hazlarý çýkarýyorum... Yüreðini gömdüðün kumdan kalelere dökülüyor hesaplarýn...Karýþýyor musun?


Susuyorsun, tükenmez bir kalemin, yarým kalmýþ intihar mektuplarýna iliþmiþ ucunda... Parmak uçlarýma yuvarlanýyor baðlaçlarýn... Kýrýp attýðýn kelimeleri topluyorum sevgili, okuyor musun?

Geliyorum sevgili, on üç hayvanlý bir takvim zamaný, gözlerine binip geliyorum...


Þimdi, hiç açýlmamýþ bi þarap þiþesinde uzanýyor kadýnlýðýn... Hadi sevgili, gel ve yak mumlarý... Yak da þaraba bulanalým...