(..)


Kaf daðý diye dillere dolanan ulaþýlmaz kale, meðer gözlerinde baþlayan bir özlemmiþ; uzaðým..

Dünyamý ikiye bölen ve içinden beni söküp atan, meðer çýðlýðýnýn derin yankýsýymýþ; uzaðým..

Sokaklarý zengin eden kalabalýk, meðer senden habersizmiþ; öylesine boþ yaþayan..

Dünya onlar(!) için dönüyor..

Söndürülmeyen bir volkanda saklanýyormuþsun meðer, meðer sende kaçýyormuþsun kendinden; gözlerinden korkarak..

Elveda demekten yoruldukça, ruhumun bedenimi delip geçmesine göz yumarak,

her þeye raðmen hatadan saymadým seni;

Bilmediklerimi cevapsýz býraktýðým gibi, bildiðim tüm þýklarý da es geçer oldum sayende..

Yorulduðumu anladýðýmda, kucaðýna otururdum özgür hayallerinin; alev alev yanarken hasretten, onlar sana doðru kaç kez tökezlediler; direnerek..


Uzaðým; tuzak gibi bakýþlarýn; düþlerimin keyfini çýkartmaya alýþtým..

Sevmek uzaðýnda yanmak senin için; alev alev..

Mermer keskin býçaðýn koynunda bilenirken, ben defalarca biçilen umutlarýnýn peþinde gebe düþtüm(!),

Belki söndüremez fýrtýnamý lavlarýn, ama yinede lades demeden sevmek seni; aklýmdasýn..




Aydýnlýk Düþlerimin uzak sahibi; (uzaðýn matemi;) arzu halim sensin, ben ardýnda kaybolmuþ bir kahraman..


18.03.2007

Ayfer YILMAZ