Okuduðum bazý eserlerden ilhamla kendime aldýðým notlarý paylaþmak istiyorum.


Bir konunun uzmaný kiþilerin, diðer alanlara ilgisiz ve bilgisiz kalýþý, uzmaný olduðu alana da gölge düþürür.

***

Ýyimserlik (optimizm) gerçek ve sahte olmak üzere ikiye ayrýlmalý. Eðer biri, hakikati sahte iyimserlikle manipüle ediyorsa, onun gerçek tüm iyimserlikleri de gerçekliðini yitiriverir.

***

Kendini, kendi benliðinden, bencilliðinden, kendinden kurtaramayanlarýn, ne kendisine, ne de bir baþkasýna faydasý dokunamaz.

***

“Ya kültür, yeni medeniyetini üretir, ya da medeniyet o kültürü tüketir.” (Fortune, Temmuz, 1942)

***

Bir odanýn havalandýrýlmasý, güneþ ýþýðý almasý için duvarý, pencereleri yýkmaz; perdeyi aralar, pencereyi açarýz. Tehlikeye davetiye çýkartmamak için pencereye cam takar, perde asar, daha da korunaklý olmasý için demir parmaklýklar taktýrýrýz. Bugün, insanlýk kendi hayatýný havalandýrmak, aydýnlatabilmek için “…izm”lerin çekiç darbeleriyle duvarlarýný yýktýðýný düþünüyorum! Bana göre insanlýðýn üþümesinin, korkmasýnýn, utanmasýnýn sebebi biraz da bu yüzdendir.

***

Sadece birey olmak, kum tanesi olmaktýr… “Þahsiyet” olacaksýn. Ýnci tanesi gibi, iþlenmiþ elmas parçasý gibi, evreni ruhunda taþýyan bir terkip cevheri gibi… Cemil Meriç kültürü, kültürlü insaný böyle tarif ediyor… Demek istediðini toplayacak olursak; “Kültür, bireyi þahsiyet yapan her þeydir.” diyebilir miyiz?

***

Yeni bir fikrin altýný dolduramayan, hiçbir idealin yenilikçisi ve gerçekleþtiricisi olamaz.

***

Kendiyle yeterince konuþamayan, baþkalarýyla çok konuþur ya da kendiyle çok konuþan, baþkalarýyla çok konuþmaz.

***

Çoðu arkadaþ: “…köyümü ve doðayý özledim” diyor. Aslýnda herkes köyünü deðil, özünü özlemiþ sanki.. Köye duyduðumuz özlem, burnumuzun direðini sýzlatýp, yüreklerimizin yükünü paylaþýyor artýk tüm metropollerde.

***

Rousseau: “Hürriyet esaretten daha aðýrdýr.” diyor. Öyledir. Peki Hz. Ömer ne diyor: “Zorlukla ve kýtlýkla denendik, sabredebildik; bolluk ve refahla denendik, sabredemedik.”

***

“Düþünce suçu” çocukluðumdan beri bana saçma sapan ve anlamsýz gelmiþtir. Ýmkaným olsa ülke de düþünene suç isnat etmez tersine “düþünmeme ve düþündürmeme”yi suç kabul eden bir yasa çýkartmak isterdim.

***

Gerçek öðretmenler, kendini, kendinin öðretmeni yapan ve bu deneyimi öðrencileriyle paylaþan kiþilerdir.

***

“Üç bin yýllýk geçmiþinin hesabýný yapamayan insan günübirlik yaþayan insandýr.” diyor sayýn Goethe!
Bu süre biz müslümanlar için 1500 yýl olarak baz alýnmalý ama içinde tüm zamanlar da kodlu olmalýdýr.

***

Bir þiir saf olamaz. Bir þiir; ya ham, ya da has olur.

***

Bilgi yoksunu deðil, düþünce yoksunu bir milletiz. Zihinlerimize giydirdiðimiz ideolojiler yüzünden hem bilginin hem düþüncenin gözleri yaþlý. Oysa bilgiye dayanarak düþünmek ve düþünerek öðrenmek esas olsa bunca saçmalýðý hiç görmez, yaþamamýþ olurduk.

***

“Kurnazlýk denilen küçük zekâ ile büyük meseleler çözülemez.” (Peyami Safa)

“Bir psikopat çok zekî olabilir. Ama akýl hastasýdýr!” (Attila Ýlhan)

***

Nefsimize dokunan her þeyin dokunulmazlýðý var! (Onlarý, tartýþmalardan deðil, kendi vicdanýmýzdan bile uzak tutmak istiyoruz. Niye?)

***

Bütün canlýlara ölüm korkusunun bir korunma içgüdüsü halinde verildiðini; bunun bir yok olma korkusu deðil, ölüm aný korkusu olduðunu söyleyenler yanlýþ yapmýþtýr.
Nasýl mý?
Hayvanlar ölümü bilmez; onlar bir tehlikeyi fark eder. Ölümün þuuru olmadan korkusu olabilir mi? Olamaz! Ýnanmayan insanýn hali için de þu sözü hatýrlatmak gerek: “Cehenneme de razýyým. Ben HÝÇ OLMAK’tan korkuyorum.” Ýnanmayanlarý, tabiata kutsallýk izafe etmek gibi, eserlerde yaþamak gibi, Reenkarnasyon gibi “devamlýlýk” arayýþlarýna sevk eden þey bu korkudur.

Evet, bu haftanýn IQ testini de böylece tamamlamýþ olduk.
Kalýn saðlýcakla…