Bu hafta, kafamdakileri ne kadar düþünsem de, bir yazý formatýna uyduramadým. Öyleyse dünyanýn en güzel , en anlamlý yollarýndan biri ile anlatayým dedim, þiirle……..
ÝNSANIN ÜÇ HALÝ
Kulaðýma dayadýðým deniz kabuklarý,
Gökkuþaðýný görme telaþým,
Toprak kokusunun, insaný, mezara çekme korkusunu bile bastýrýyor.
Etrafýmda görünmeyen bir silüet ,
Takip ederken beni umurumda mý ki ölmek
Sevmek baþkasýnýn hayatýný yaþamaksa
Kocaman bu karanlýðýn sonu, aydýnlýk mý
Lavantalarýn, ortancalara yetiþmeye çalýþtýðý
Aþýk olamayan Leyla, ne derece barýnýr bu bahçende
Elinde tuttuðun makber Þairin mi*
Dile gelmiþ ama uçamaz fýrlatsan bile.
*(Abdülhak Hamit Tarhan’nýn eþine yazdýðý þiir)

SAATÝN KAYGISI
Kavga ediyorlar,
Muhabbet ederek seviþiyorlar
Çocuk eðlendiriyorlar
Öpüþüyor, resim çektiriyorlar
Deniz, mevsime karýþmýþ
Köpekler aylaklanýyor.
Boþ zaman bu, nasýl geçtiði kimin umurunda ki




HAYAT
Hatýrlayamadýklarýn hatýrladýklarýndan daha iyiyse
Yeni seçimler daha mý doðru
Yaramaz bir oyuncak pil yiyen
Bitse de olur bitmese de
Sek sek de oynarýz kiremitle ne olur ?