Hangi kalem yazabilir seni, hangi dil
Hangi alfabe yüreðimi sýnayan sevdaya tercüman olur
Hangi makamdan söylerim gözlerinin türküsünü
Kaným þaha kalkmýþ damarlarýmda
Kafkas daðlarýnýn yarýþa durmuþ
Kýsraklarýna denk
Kavrulur yüreðim
Yavrusuna namlu çevrilmiþ maral gibi
Hal böyleyken
Söyle nasýl anlatýrým seni sevmelerimi

Tenim Azerbaycan kokuþludur
Saçlarým bozkýrlarýmýn rengi
Ýklimlerimin sertliðindendir direncim
Zalýma papuç býrakmam
Diktir bakýþlarým, serttir adýmlarým

Sen ulaþýlmaz daðlarý mesken bellemiþsin
Palandökenin karý örtmüþ yüreðini
Yaralý ceylansýn kanarsýn kilometrelerin ötesinde
Geceleri kýskandýrýr saçlarýn
Gözlerin iki küçük oltu taþý
Gümüþ zincirlere asýp gerdanýmda taþýdýðým

Ve ben
Bir annenin hayýr duasý kadar sabýrla sevmiþim seni
Söyle nasýl derim 29 harf ile
Soluðumu bileyen hasretini

Karlar altýndan boy verdi nazlý kardelen
Uçurup vuslatsýz sevdanýn
Kristal kanatlý kelebeklerini
Cemrelerden habersiz düþtüm topraðýna
Bahar gelsin istedim
Palandökenin buzdan parmaklarýna

Bu bir sevda türküsüdür Ceylan
Ýyi belleyesin...
Bir ucu palandökendedir
Bir ucu çakýr gözlü Marmara'da
Sýnanmýþtýr þehirlerce
Hasretle, ihanetle, kederle, kanla ve zulümle
Yinede eðilmemiþtir baþý
Ýradi bakar adamýn yüzüne
Yalan yoktur Maralýn sevdasýnda
Riya yoktur
Ýhanetin karasý, kýyýmlarýn acýsý yoktur
Siper etmiþtir gövdesini sevdasýnýn önüne

Söyle, yürekli misin sende böyle mertçe sevmeye?