"Yazmak, aslında ölümü oyalamaktır. Ama bazen o kadar yavaş oyalarız ki, ölüm sıkılıp bizi uyandırır." - Franz Kafka"

Şiir > Yaşam

üzgün

Vuslat

Beklemek makamında geçireceğim galiba, / Yıllara uzanan günlerimi ; /

üzgün

Bizim İçindir...

Çizginin elini tutamayanlar içindir, / Beyaza kaçanlar, / Aklının ipleri

olumsuz

Vefa

Senin nene gerek olmuş adeta yaşam toparlan / Biraz dalab eyle de Rabbin

üzgün

Uçma Gönlüm

Uçma gönlüm, acıma inat. / Yar sevmeyi unutmuş, seni çoktan /

karamsar

Bataklık

Kara bak kurşun, / Beyazlığınca kağıdın, / Eğreti kuleler köprüler,

nötr

Bir An

bir güvercinin kanadında şimdi / rüzgar, / biraz sonra

karışık

Deprem

Devam elbette kırmızı yanakların, inci gözlerin yansımasıydı bende. Sınıfın en tembeliydi, hala şivesini değiştiremeyen o çocuk

üzgün

Camel' 10

Yalvarmak şakaklarımıza değdi günlerce / Zihni düğümlü onlarca fahişenin taşıdığı lekeli rütbeler

üzgün

Felluce

benim adım Felluce.. / tarihin en içli ağıdı benim üstüme yazılı

olumlu

Derinlikler

Derinliklerin çekimiyle kımıldar insan / I. / Kendi derinliklerinden bir

Başa Dön