Hayali bahara çalan sisler içinde
Gözlerini sustum, gözyaþýný deðil
Vakitsiz yaðmurlarýn buruk bir iziydi
Ellerimle sayfalara kazýdýðým
Uzak bir yalnýzlýða öykündüðünü
Ve karanlýklar giyindiðini hiç anlamadým
Sahi, sen yanýmdayken mi baþladý
Ufku derin denizlerin kararmaya
Yanýmdayken mi baþladýn
Uzaklaþmaya adým adým
Peþin kabulleri vardý gözümde hayatýn
Uçurum sabahlarýný hiç mi hiç ummadým
Yollar vardý, bir hayli düz bir hayli bildik
Þarkýlarýmýzý biriktirdik
Geniþ zamanlarda biz, söyleyecektik
Uzundu ömür, yaþanýrdý baðlarla özdeþik
Sonra tanýdýk hayatý yüz yüze ve yenik
Evet yenildik
Nihayetinde biz, biz deðildik
Hayali sonbahara çalan sisler içindeydik
Uzatýp ellerimizi
Gözyaþlarýmýzý bile silemedik
Ölüm ne çok yakýþýr þimdi yaþamayanlara
Ya da yenik ordular gibi
Çaresiz susanlara...