Dayanýlmaz acýlar çekiyor ve kaybettiði sevgilinin izleri heryana bulaþmýþtý.

Uyuyamýyor,gözleri artýk uykusuzluðu kaldýramýyordu.

Birçok defa birlikte yürüdükleri sokak artýk darlaþmaya baþlamýþ,her yürüdüðünde acýsýný birkez

daha yaþýyor ,yaþadýkça ölüyordu.

Dýþarýda kalabalýk bir dünya ,ama o kendini yalnýz hissediyordu ,sanki tüm insanlýk yok olmuþ ve yanlýz býrakýlmýþtý.

Benliði,yüreði,düþünceleri,hayalleri ve bedeni iþgal edilmiþ durumdaydý ,bulunduðu oda ona mezar gibi geliyordu.

Ve bir karar aldý buralarý býrakýp gitmek ! evet gidecekti buralardan daha fazla dayanamazdý.

Hava kararmýþtý,aldýðý kararý annesine söylemek zorundaydý,ama nasýl?

Annesi akþam yemeði için onu çaðýrdý.

–Oðlum aþaðý gel yemek hazýr.

–Tamam anne Hemen geliyorum.

Masaya oturdu düþünceliydi ! Annesinin ne yemek yaptýðýný dair bilmiyordu.

Halbuki yemekte çok seçici idi,sevmediði yemekler evde yapýlsaydý kýyameti koparýrdý ve ogün yemek yemezdi.

Ama yaþadýðý derin acý yüzünden tüm duygularýný kaybetmiþ,hayatý umursamýyordu artýk.

Baþýný kaldýrdý annesinin yýllarýn verdiði yorgunluk,yaþam karmaþasý içinde geçirdiði bunca yýla raðmen hala dimdikti.

Oda hayat arkadaþýný yýllar önce yitirmiþti,yaþamýn ona sunduðu yol uzun ve yorucuydu.

Hem annelik hemde babalýk yapýyordu tek baþýna kadýn hali ile bana bakmýþtý ve beni zor koþullara raðmen okutmuþtu.

Bazý geceler annemin sessiz aðlayýþýna tanýk olurdum,gözlerinde yaþ sesizce bir durgun su gibi akýyordu ama biliyordum annemin yüreði deli bir nehir,patlamaya hazýr bir volkan gibiydi.

Çok caný yanýyordu haykýrsa onunla birlikte gökte haykýrýrdý.

Annemin canýný fazla acýtmýyacak bir þekilde davranmam lazýmdý,yapacaðým her hata onu derinden üzerdi,çünkü yaþamda tek tutanaðý bendim.

Ben ise güçsüzdüm umudu yitirmiþ,yaþama kör bakmýþ biriydim ! Benim bu halim onuda çok üzüyordu.

Günlerce odamdan çýkmamam,birþeyler yememem ve bazý günler yüreðimin çýðlýklarýný tutamayýp dýþa vurmam onu çok üzüyordu.

Nezaman konuþmaya çalýþsa benimle ben hep kaçýyordum aynen gerçek yaþamdan kaçtýðým gibi.

Kendimi toparladým derin bir nefes aldým ve konuþmaya baþladým.

‘’Anne ben artýk büyüdüm.Benimde yaþamýmla ilgili yeni kararlar almam lazým,yani kendi yolumu çizmem lazým.Burda bulunmam senin içinde benim içinde doðru deðil.Buralardan gitme kararý aldým,kendimi toparlýyana kadar gelmiyeceðim’’

Annesi yaklaþýk on dakika boyunca hiçbirþey söylemedi.Hep oðlunun gözlerinin içine baktý.

Oðlunun acý çektiðini iyi biliyordu,oda memnun deðildi bu durumdan ve bu durum onu hayli üzüyordu.

Oðlu annesinden çýkacak kelimere odaklanmýþtý,acaba ne diyecek,kararý ne olacak!

Ve nihayet annesi konuþtu

‘’Tamam oðlum,ama yabancý yerlere býrakmam seni o yüzden seni teyzenin yanýna göndereceðim.’’

Bir an durdu kendi kendine’’teyzemi.’’

Teyze’sini tam unutmuþtu yýllarca görmemiþ,nasýl biri deðiþmiþmi bilmiyordu.

Biraz düþündü aslýnda onun içinde uygundu ve annesinin bu teklifini kabul etti.

Hazýrlýðýný yapmak için tekrar yanlýzlýðýný paylaþtýðý sessiz duvarlarýn ve hergece aðlayýþlarýna tanýk olan odasýna gitti.

Odasýnda loþ ýþýk hakimdi duvarýnda büyük bir boy resim vardý,oda yitirdiði sevgiliye aitti.

Her gece o resme bakýp hatýralarý anýmsýyor,yüreði acýyordu.

Kendisi resmi çekmiþti o resimi çekmek için herhangi bir zahmete girmemiþ doðal olaný görüp düðmeye basmýþtý.

Ama þimdi o yok,sadece resimleri ve anýlarý vardý.

Saldalye’ye oturdu saldalye tam dýþarýya bakan pencerenin yanýndaydý dýþarýda yaðmur çiseliyordu gökyüzü kara bulutlarla kaplýydý korku veriyordu yeryüzüne.

Bu havalarda yitirdiði sevgiliyle birlikte çok dolaþtýlar ilk öptüðü an geldi aklýna.

Dýþarý çýkmýþlardý hava güzeldi ama birden kara bulutlar gökyüzünü esir almýþ ve gök kýzgýnlýðýný kara bulutlara gürlüyerek gösterdi ve dayanamayýp aðladý.

Etrafta sýðýnacak ne bir bina ne bir kulübe vardý,gök içindeki nefreti kusuyordu adeta.

Ve bu durumda kendilerini yaðmura teslim ettiler,sýrýlsýklam olmuþlardý.

Birden göz göze geldiler gözlerdeki bakýþ,aþkýn ve umudun bakýþýydý.

Ýkisinin ýslak bedeni bir mýktanýz gibi birbirine çekilde,o anda tatlý ve heyecanlý bir sýcakýk hisettiler.

Gözler yanaþtýkça ýslak dudaklar yaðmura inat iki kalbi birleþtiriyordu.

Artýk ne bardaktan boþalýrcasýna yaðan yaðmur nede bedenlerinin ýslaklýðý umurlarýnda deðildi.

Ýlk öpüþleriydi,kendilerine geldiklerinde ateþli bakýþlarýn yerine utangaç bakýþlar býrakýr, hala dudaðýnda tatlý bir yara varmýþ gibi hissediyordu.

Yataðýna uzandý gözlerini derin ve karanlýk uykuya kapadý.

Sabah erken uyandý,annesi valizini hazýrlamýþ,onu götürecek araba bile gelmiþti.

Son hazýrlýklarýný yapýp annesi ile birlikte evden dýþarý çýktýlar.

Annesi onu oðlunu süzdü,gözlerine baktý ve aðlamaklý bir hal ile konuþtu.

‘’Oðlum kendine çok dikkat et,artýk kendine gel yaþamýný sadece birine baðlama.

Beni düþün ben senin için varým,sende benim içn var ol!teyzeni üzme,selamlarýmý ilet.’’

Oðlu annesine uzun ve sýkýca sarýldý,sanki bir daha görmüyecek gibi,ve annesine

‘’Anne sen merak etme,benim burda ayrýlmam daha iyi olacak,seni artýk üzmüyeceðim,kendine dikkat et,ben hergün seni arýyacaðým.’’Dedi.

Arabaya bindi ve bilinmez bir yolculuða doðru yola çýktý ,aðaçlar ve elektirik direkleri sanki araba ile yarýþýyorlardý.

Uzun bir aradan sonra ilk defa ayrýlýyordu.Ama bu ayrýlýþ farklýydý,belki hiç eve dönmüyecekti,annesini,arkadaþlarýný hiç görmüyecekti.

Uzun bir yolculuktan sonra,küçük bir kasabaya geldiler.Yaþamý boyunca hiç buraya gelmemiþti.

Hep teyzesi gelirdi onlara,teyzesi nekadar ýsrar etse o bulunduðu yeri býrakamýyordu.

Þuan durum onun için çok farklýydý,geride býrakacak hiçbirþeyi kalmamýþtý.

Yaþamýndan çok sevdiði yüreðine,kalbine hakim olaný yitirmiþti,buda onun bir yokoluþtu.

Buraya geliþi annesinin istediði üzerineydi,o bulunduðu yeri çevresini,arkadaþlarýný,ailesini ve solduðu havayý býrakýp gitmek istiyordu.

Þuan durum çok farklýydý,hiç istemediði bir yerdeydi,yaþamýnýn nasýl geçeceði mechuldu.

Oda bilmiyordu,kafasýnda oluþan ve cevap aramayý bekleyen sorular vardý.Ama o sorularý çözmek yerine daha karmaþýk bir labirent gibi karanlýk dünyasýnda dönüp dolanýyordu ve dolanýþ mantýklý düþünmesini engelliyor,onu sonsuz uçurumlara atýyordu.

Arabada inerken teyzeni onu karþýladý.Teyzesi orta yaþlarda,solgun yüzlü,kilolu bir kadýndý.

Onun yanýna yaklaþtý iyice bir süzerek.

‘’Oðlum nekadar büyük olmuþ ,koca bir adam olmuþsun ama çok zayýfsýn sen’’

‘’Teyze merhaba evet büyümüþüm sende çok deðiþmiþsin’’

Onu karþýlýyan sadece teyzesi deðildi ,teyzesinin 2 kýzý ve birde küçük bir oðlu vardý daha 5 yaþýnda idi.

Kýzlarýný biliyordu ama hiç görmemiþti kýzlardan birinin yaþý onun la aynýydý,diðerin yaþý ise 15 di.

Onlarla merhaba laþýrken,onunla yaþýt olan teyzesinin kýzý çok alýmlý,güzel ve kýrsal kesim yaþamýnda olduðu için bakýmsýzdý.

‘’Merhaba kuzen nasýlsýn iyimisim ? ’’

‘’Merhaba iyiyim teþekkürler,sizler nasýlsýnýz iyimisiniz’’

‘’Teþekkürler bende iyiyim’’

Teyzesinin kýzý onun bu durumunu biliyordu ,annesinden duymuþtu ve buraya gelirken onu tembihlemiþti,ona belli etmiyecekti.

Ama kýz kuzenini böyle hayal etmiyordu,bu kadarýný beklemiyordu,ondan ilk görüþtü hoþlanmýþtý.

Ama durumun farklý olduðunu,bundan dolayý yapacaðý bir hata acý çekmesine neden olabilirdi.

Teyzesi en büyük kýzýna

‘’Kýzým kuzenini odasýna götür,yol yorgunudur,ona yemek hazýrlayýn,odasýna geçsin dinlensin’’

‘’Buyur gidelim’’Dedi kýz.

Valiz’ini aldý yavaþ hareketlerle yürüdüler,kýz sürekli onu süzüyordu adýmlarýna bakýyordu, düþtüðü durumu bildiði için çok dikkatli davranýyordu.Kýz onunla sohbet etmek için annesini sordu.

‘’Eee teyzem nasýl? Ýyimi’’

‘’Ýyi teþekkürler’’Diyip kýsa bir cevap vererek konuyu kapattý.

Odaya girmiþlerdi kuzeni.

‘’Bu senin yataðýn,herhangi bir ihtiyacýn varsa söyle açmýsýn sana birþeyler getireyim’’

‘’Yok teþekürler aç deðilim biraz dinlenmek ve uyumak istiyorum’’

‘’Tamam sonra görüþürüz’’

Diyip odadan çýktý…..

Odayý iyice bir süzdü,etrafa baktý,duvarda bazý tablolar asýlýydý ,bu tablolardan bir tanesi ilgisini çekti.

Bu taploda bir kadýn vardý denize uzanmýþ sað kolunu kaldýrmýþ ve sað konunun parmaklarýnda kanatlarýný açmýþ uçan bir martý vardý.Tabloda gökyüzü hafif bulutlu ve yeþillere bürünmüþ küçük bir ada gözüküyordu.Bu tablo giden bir sevgilinin öyküsünü resmelemiþti.

Tabloya uzun uzun baktý ve birden gözlerinde yaþ akmaya baþladý,bu tablo sanki giden sevgiliyi anlatýyordu,bu bir tesadüf olamazdý.

Aþký aramýyordu,unutmak istiyor ama unutamýyordu,aradýðý tek þey yanlýzlýktý ve sevgiliye ait ne varsa yakýp yýkmak ve bir daha anýlara dalmamaktý.

Yataða uzandý,derin bir nefes çekerek,nefesini yanlýz odada sessizliðe býraktý.

Çok yorgundu,gözlerini karanlýða býraktý ve derin bir okyanusta kendini derin sulara attý.

Odanýn kapýsý çalýndý,biri onu çaðrýyordu

‘’Kuzen akþam yemeði hazýr seni bekliyoruz’’

Bu söz bir kaç defa tekrarlandý ve gözlerini karanlýklardan o ses ile açtý.

Sersemleþmiþti zar zor algýlýyabiliyordu sesi.

‘’Tamam kuzen geliyorum’’diyebildi sadece.

Yavaþ hareketlerle yataktan kalktý,dýþarýdaki musluk ile yüzünü yýkadý,baþýný gökyüzüne kaldýrdý yýldýrlar parlak bir þehri anýmsatýyordu.Hava çok güzeldi,yazýn ortasýydý,þarký söyleyen cýrcýr böcekleri susmak bilmiyordu.

Teyzesinin sesini duydu.

‘’Hadi oðlum yemek hazýr seni bekliyoruz’’

‘’Tamam geldim teyze’’

Odaya girdi tüm aile yemek masasýna oturmuþ onu bekliyorlardý ! ‘’Çok özür dilerim beklettim sizi’’

Teyzesinin kocasýda yemek masasýndaydý iri yarý gövdesi ile halen dimdikti onu en son teyzesi ile birlikte gördümüþtü daha küçükken oda hiç deðiþmemiþti tek deðiþen oydu.

‘’Gel oðlum,maþallah koskocaman adam olmuþsun seni görmüyeli yýllar oldu durumun nasýl iyimisin,annen nasýl oda iyimi’’

‘’Teþekkürler iyiyim,annemde iyi saðolun.’’

Masaya geçti ona ayýrýlan sandalyeye oturdu.

Açtý ama caný birþey istemiyordu,ayýp olmamasý için yemesi lazýmdý zorlukla midesine diziliyordu lokmalar.

Teyzesinin kýzý ise gözaltýnda ona bakýyordu içindeki volkaný dindirmeye çalýþýyordu.

‘’Ben yemeðimi yedim,size afiyet olsun biraz dýþarý çýkýp hava almak istiyorum’’

‘’Tamam oðlum sanada afiyet olsun’’

Dýþarýda güzel bir hava vardý dýþardaki saldalyeye oturdu,gökyüzünü izledi biraz caný o anda sigara içmek istedi,cebindeki sigarayý çýkardý ve içmeye baþladý her içiþinde öksürüyordu,bir türlü alýþamamýþtý sigaraya,her içiþinde yüreði çýkacak gibi oluyordu.

Sigaraya baþlýyalý 1 yýl olmuþtu.

Biraz dolaþmak sitedi,saldalyeden kalktý yürüdü,karanlýk heryere hakim olmuþtu,ama ay ýþýðýyla karanlýðý kesiyor etrafý aydýnlatýyordu ay ile karanlýðýn savaþýný ay kazanmýþtý bu gece.

Sanki biri onu çaðýrýyordu,dönüp arkasýna baktýði yer geldiði yerdi.

Karanlýk ormaný esir almýþtý,ayýþýðý ormaný koruyamýyordu,karanlýkla girdiði savaþý bu sefer kaybetmiþti.Karanlýk zafer sarhoþluðuna girip korkunç yüzünü aðaçlara vurmuþ,aðaçlar bir canavara dönüþmüþtüler.

Tekrar yoluna devam etti,ama içinde korku,kaygý ,endiþe ve þüphe vardý.

Hava sýcaklýðýný yitirmiþ,karanlýk geceye yavaþ yavaþ hakim olmaya çalýþýyordu.

Gökyüzü çoktan karanlýða teslim,karanlýðýn hýrçýn bulutlarý gökyüzünü bir perde gibi kaplamýþ gürlüyordu.

Sonunda ormandan çýkmýþtý.Ama karanlýk geceye hala hakimdi.

Kendisi bir türlü karanlýða alýþmamýþtý aksine onu ürkütüyor ve korkutuyordu.Onu bu durumunda sadece yitirdiði sevgilisi kurtarýyordu.

Ama onun gidiþi karanlýktý ve halen bile karanlýk gidiþlere hakimdi.

Yavaþ adýmlarla yürüyorken,birden duraksadý,karþýsýnda iki çift göz belirlendi.

Ýkiside ürktü ve bir adým geriye gittiler.Biraz durduktan sonra seslendi

‘’Kimsin’’

‘’Benim’’Sesinden anlamýþtý bu teyzesinin kýzýydý.Biraz rahat nefes alarak yaklaþtý.

Teyzesinin kýzýnýn gözlerine baktý ilk defa bukadar yakýnda bakýyordu.

Bu gözler ona tanýdýk gelmiþti ona güven ve huzur vermiþti.

Gökyüzü karanlýðýn þiddetine dayanamayýp öfkesini kustu.

Yaðmur adeta barbaktan boþalýrcasýna yaðýyordu.

Kýz ‘’Herkes seni arýyor nerelerdesin.’’

‘’Ben biraz hava alayým dedim ama kayýp oldum,ormanýn içine girmiþim yolumu bulamadým’’

Karþýlýklý bu sözlerden sonra ikiside sustu.

Yaðmur þ,iddetini yitirmemiþ ikiside sýrýlsýklam olmuþtu.

Kýz hafiften bir gülümseme yaptý.Oda bu gülümseye,gülüþü ile karþýlýk verdi.

O sevgilinin gidiþi ile hiç gülmemiþti,giden sevgili onun gülüþünüde almýþtý.

Kýzýn bu gülüþü giden sevgiliyi anýmsatýyordu.Kýza iyice yaklaþtý,yaðmur halen yaðýyordu ýslak olan bedenler bu yakýnlaþma ile birleþiyordu.

Dudaðý kýzýn dudaklarý ile birleþti,neyaptýðýný bilmiyordu,kýzda ona karþý koyamýyor ona cevap olarak yüreðini veriyordu.

Ýki dudak birbirini býrakýnca kendilerine geldiler gözler hiç ayrýlamýyordu.

Kýza’’Senin gülüþün yitirdiðim sevgiliyi anýmsatýyor,onu sende görüyor ve hisediyorum’’

Ve kýzýn elini tutup umud yüklü yarýnlara yürüdüler….

Serdar ÖZDEMÝR…

16 Þubat 2011/Çarþamba

Saat: 10:31