Gündüzdü ve kapalýydý perdelerim

Açtým.

Ýnsanlar vardý sokakta

Sesleri vardý

Sonra…

Ýþleri vardý onlarýn, sorumluluklarý

Çiftler vardý; seven birbirini ya da sevmeyen

Ama yan yanalardý.




Yok yok henüz gündüz deðildi,

Dün gülümsemiþti sadece.

Pencereyi açtým

Gökyüzüne baktým

Güneþ yoktu daha ve ay üzgündü,

Ki bilirsin ay'ýn haliyle hal'leniþimi.




Çiçeklerimi gördüm sonra,

Solmuþlardý.

Kýzgýnlardý sanki bana

Bir þeyler söylüyorlardý

Üst üste söylüyorlardý bir þeyler

Zihnimi susturamamýþtým daha;

Ýçimin sesini bastýramamýþtým ki…

Koþtular mý imdadýma,

Boðazladýlar mý anlayamadan…

Konuþmaya baþladýlar tek tek ve sonra hep bir aðýzdan

Baðýrmaya.

Kulaklarýmý týkadým, duymamaya çalýþtým

Ýmkânsýzdý duymamak

Baðýrýyorlardý; "Sorumsuz!"

Baðýrýyorlardý "korkak!"

Baðýrýyorlardý "eðer çekemezsen gülün nazýný…."

Hep bir aðýzdan baðýrýyorlardý

Duymak istemiyordum ve ama…

'Yeter' demeye gücüm yoktu




Çevirdim baþýmý

Ýnsanlar bana bakýyorlardý

Konuþmuyorlardý insanlar

Ama baðýrýyorlardý

Elimi kulaðýma götürmek istedim,

Aðzýma götürmüþüm.

Çýðlýk çýðlýðaydýlar;

"Yalan-cý!"

"Düzen-baz"

Hepsi birden baðýrýyorlardý

"Susun!" dedim

Ama zaten sus'tular

Güldüler.




Baþýmý gökyüzüne çevirdim

Ay anne'ydi belki kulak verirdi

Belki dinlerdi

Burun büktü o da

Hiçbir þey söylemedi

Gözlerimi kýstým

Þin'i yüzüme düþtü

Alnýma yazýlar yazmaya baþladý

Korktum

"Korkak" dedi

"Annen!, Korkuyorsun ondan"

"Sana seni gösterenden, kendinden…"

Baðýrdým

Avaz avaz baðýrdým "yeter kes"

"Baðýr" dedi

"Baðýr

Hep yaptýðýn gibi

Baðýr"




"Haydi sen de çocuk…

Baðýrma aðla!"