Eksik bir gece yarýsý
aklýmdan sarkýp da tenine
baðýrdým:
– dokunma artýk gözlerime
gözlerini bende býrakýr gibi..

Aðlasaydým belki bu kadar kurak olmazdý yaðmur.
Saðanak halinde yaslanabilirdim intihara..
(bir neden aramýyorum)

Cevaplarýn mý yarýmdý?
Yoksa sorularým mý fazla?
Bilmiyorum.
Ama samimi deðildi ellerin
ne zaman düþsem seninle ayný soðuða..
-bir provokasyon gibi kaçýyordun ilk otobüsle sonra-

Aðlasaydým
arkamdan isminle çaðýracaklar gibiydi beni,
benim lakabýmdýn sen
kod adýmýz çok acil bir veda.

Senin 'kal' demeye cesaretin yoktu,
çoktu oysa benim kalmak için sebebim.
Haklý olan kimdi? ne fark ederdi?
Ýlk hangimizin aklýndan geçti?
Bilmiyorum kim icat etti,
yüzümü kestirip atan çözümsüz o denklemi:
'bitti mi? '

'gitti mi acaba? ' diyerek uyandýðým günlerden,
'gelir mi? ' diyerek uyanacaðým günlere
bir geçiþti
son telefon mesajýn:
'altüst artýk neresine dokunsam dudaklarýnýn,
neresine dokunsan bir buzul eriyor
parmaklarýmda..'

Sustum ben sadece inan..
Ben deðildim
karþýdan karþýya geçerken bakýþlarýndan,
bir kazada kaybolduðuna inanan.

(seninle kaç kiþiydik bilmiyorum.
iki bazen,
genellikle bir olamayacak kadar tek.
evet bize
bu þiirlerin hiç biri
yetmeyecek..)

Þimdi, ben çok oldum sanýrým
aslýnda sandýðýn kadar da sayýlmam.
Hep daha azdým..
Bir nefes yetmezliði sesleniyorum sana.
Seni anlatabilecek bir cümle bile edemiyorum.
Prefabrik kafiyelerle süslendiriyorum yerçekimini.
Açýk havada seni seninle aldatmanýn
portatif kalp atýþlarýný yine sana býrakýyorum

Ben
hiç aðlamadým oysa.
Aðlasaydým emin olamazdýn eminim
gerçekten aðlýyor muyum yoksa?

Aðlasaydým oysa,
ilk sen açardýn þemsiyeni.
Sen, hep ilk býrakan
elektrikler gelince el fenerini.
Severdim ben oysa seslendirdiðin
kýsa metraj hikayeleri.

Bilsem bu kaçýncý ihlalin?
Kemerini takmadýn sanýrým yine
yüreðinin.
Öpülür mü hiç tam da giderken?
Tam da bitti derken seslice sesime..
Az önce 'kal' deseydim senden önce,
az sonra benimle kalmýþ olur muydun ki?

Bilmiyorum inan.
Ben deðildim zaten sevdiðini söylerken
cümlelerine toz kaçýran.

Aðlamadým hiç oysa.
Aðlasaydým bu kadar kurak olmazdý yaðmur.

Aðlamama gerek var mýydý ki
yaðmur yeterdi hep sana.

Beynimle kalbim arasýnda
bir iþlem hatasýydý seni sevmek.
Ve ben
hiç saðlamasýný yapamadým gözlerinin.