Daracýk sokaða bakan balkonun kapýsýný açýp elindeki ýslatýlmýþ bayat ekmek parçalarýný yere býrakýp, karþý binanýn giriþindeki bakkal dükkânýna göz ucuyla baktýðýnda, yýllardýr her sabah aksi bakýþlarla onu izleyen ayný adamý gördü.

Sabahýn ilk saatlerinde güvercinler ve kumrularla birlikte kahvaltýsýný yaparken sokaðýn sakinleri de yavaþ yavaþ ortaya çýkmaya baþladýlar. Ýþe gidenler, okul yolundaki çocuklar, daracýk sokakta birbirinden yol istemek için öten kornalar, odalarý havalandýrmak için gýcýrtýyla açýlan - karþýdaki hariç- bütün pencere ve balkon kapýlarý…

Kahvaltýdan sonra temiz bir örtüyü özenle masaya serdi. Defteri, kalemi ve silgiyi düzgün bir þekilde önüne koydu. Camýn önünde duran eþantiyon kül tablasýný bir parça alüminyum folyo ile sardýktan sonra masanýn bir ucuna, camýn arkasýndaki küçük menekþe saksýsýný da masanýn diðer ucuna nazikçe býraktý. Hafif bir rehavetle tabureye þöyle bir yayýlýp aðýr hareketlerle yaktýðý sigarasýndan ilk nefesi aldýktan sonra elindeki yanmýþ kibrit çöpünü sokaðýn karþýsýnda, kapýnýn önünde patates soðan kasalarýný dizen adama doðru savurdu. Adam sanki ne olacaðýný biliyormuþ gibi ani bir hareketle baþýný çevirip yukarý baktýðýnda, sol kolunu balkon demirlerine yaslayarak baþýný eline dayadý. Sigara dumanýný keyifle üfledi.

Dudaklarýnda hoþ bir seda ile sigarasýný söndürdükten sonra, kapýnýn arkasýnda asýlý fötr þapkayý giyip, gardýrobun alt gözünden bir pikap çýkardý. Pikaptaki plak hýþýr hýþýr çalýþtý önce. Yavaþ yavaþ bu hýþýrtýya enstrümanlar eþlik etmeye baþladý. Bütün bu sesler musiki halini alýnca eski bir kadýn sesi güzel bir aþk þarkýsý söylemeye baþladý. Bir süre pikabýn karþýsýnda kadýna eþlik etti. Sonra kollarý önünde aðýr adýmlarla etrafýnda dönerek, balkondan görünen o kapalý pencereye doðru raks etti…

Kalemi eline aldý, kalem yazmaya baþladý. Eski pikaptan gelen eski sözler kalemden dökülen sözcüklerle dans etti. Bir kez daha dans ediyorlardý. Aþklarý bir kez daha bembeyaz kaðýda iþleniyordu. Kâðýttan seven gözlerle tanýþacak, oradan gönüllere kazýnacak, gönüllerden arzu dolu dillere dökülecek, duyarlý kulaklarla nesiller boyunca sonsuzluða kadar hayat bulacaktý.

Son noktayý koyar koymaz bir sigara daha yaktý. Sonra içeriden getirdiði daktiloyu, aðzýnda sigarasý, týkýr týkýr konuþturmaya baþladý. Daracýk sokak tuþlarýn týkýrtýsýyla yankýlandý. Kuþlar uçup baþka balkonlara kondular. Sokaktan geçenlerin bazýlarý þöyle bir yukarýya baktýlar, bazýlarý fark etmedi bile.

Aþaðýdaki adam dükkânýn önüne bir tabure atmýþ, aðzýnda kimsenin anlamadýðý bir mýrýltý, elinde bir bardak çay, yüzünde her zamanki meymenetsiz ifadeyle etraftan geçenlere yalancý bir gülümsemeyle zoraki selamlar veriyor, bu arada gözünü karþý binanýn ikinci katýndaki balkondan ayýrmýyordu.

Kýsa bir süre sonra, her zamanki eski, gri takým elbisesi, baþýnda fötr þapkasý, ayakkabýlarý pýrýl pýrýl cilalý, seçkin olmasa da saygýdeðer görüntüsüyle, bir elinde üzerinde “Þiir Yazan Þair” yazan o eski deri çanta, diðer elinde ise bir kaðýt parçasýyla binanýn kapýsýndan çýktý ve giriþ katýnda, cam kenarýnda oturup etrafý izleyen genç kýza nazik bir selam verdikten sonra sokaðýn sonundaki kýrtasiye dükkânýna girdi. Birkaç dakika sonra dýþarý çýktýðýnda elinde bir tomar kâðýt vardý. Kâðýtlardan birini camda bekleyen kýza verip hayranlýk ve minnet dolu bir tebessüm aldýktan sonra diðerlerini eski çantasýna koydu. Ýskeleye inen sokaða sapana kadar meymenetsiz bakýþlar onu takip etti.

Martý cývýltýlarý ve vapur düdükleri giderek yaklaþýyordu.