Ben;
Öyle düz yollarda yürüyemem.
Taþlar olmalý, yokuþlar olmalý!
Çok güneþte yanarým;
Yaðmur olmalý, kar olmalý.
Ýstediðim herþeye,
Hemen ulaþýrsam, haz alamam.
Özlemeliyim onu.
Günlerce hayal edip beklemeliyim.
Gönlümün tahtýnda oturtmalýyým.
Hayalimi
Saatlerce þekilden þekile sokup;
Renkten renge boyamalýyým.
Özlemden yanýp kavrulmalýyým.
Ben;
Öyle rutin iþlerden hoþlanmam.
Zor olmalý yaptýðým iþler,
Yormalý beni;en zor belalý,
Ýnsanlarla karþýlaþmalý,
En azýlý avcýlarla savaþmalýyým.
Sýradan dostluklar kuramam;
Almalýyým kalbini dostumun,
Hayatýmý önüne sermeliyim.
Ben;
Öyle sýralý mönülerden hoþlanmam.
Ayný anda hem de yer sofrasýnda,
Baðdaþ kurup;
Hem tatlý hem tuzlu, hem çayým
Hem bisküvi, hem dostlarým
Yanýmda saatlerce,
Hepsini ayný anda tatmalýyým.
Ben...
Öyle gurbetlerden hoþlanmam.
Tüm sevdiklerim yanýmda olmalý;
Küçük, büyük, evlat, ana, baba,
Çoluk çocuk...
Hepsini výcýk výcýk sevmeliyim.
Severken ýsýrmalý, yok olmalý,
Karýþmalýyým.
Ben...
Öyle ayýptan, hanýmlýktan anlamam!
Sevinmiþsem çoþkuyla baðýrmalý,
Dans edip, halay çekmeli;
Üzülmüþsem daðlarý yarmalý,
Etlerimi parçalamalýyým!
Ben...
Öyle kural mural, örf adet tanýmam!
Çarçur edemem ömrümü, yetinemem!
Ya sonuna kadar gitmeli;
Ya ebedi yok olmalýyým.
Eeee acaba? Ben meczup muyum?


Esra Leyla ORUÇ