Çýplak bir rüzgar esiyor, martýlarýn uzaklara çarpan kanatlarý ardýndan. Güneþli bir havada serin bir rüzgar esiyor penceremin yýpranmýþ döþemesinin arasýndan.
Gideli çok da olmadý hani. Martýlar onu hala görüyor olmalýlar. Onlarýn gözlerinden görebilmeyi ne çok isterdim. O zaman neler düþündüðünü öðrenebilirdim belki de. Yaþadýklarýna ortak olabilirdim. Denizin tuzlu sularý kavursa da beni, býkmadan izlerdim onu.
Bir vapur düdüðü daha geliyor uzaklardan. Uzun uzun sesleniyorlar birbirlerine. Sense bekliyorsun bütün haþmetinle. Çok büyüksün biliyorum. Ve maðrursun bir o kadar da. Biliyorum. Sen uzaklarýn yolcususun. Sýð sular anlamaz koca yüreðini. Vaktinin gelmesini bekler ve gidersin buralardan. Kim bilir ne zaman dönersin bilinmez. Her gidiþinden sonra ne yapacaðýný bilemez de ada vapuru. Yer bitirir kendini. Yine de çýkamaz boðazýn sýð sularýnýn arasýndan.
Bir martý haber getirdi geçen gün senden. Uzaktaymýþsýn yine. Kim bilir hangi limanda kimlere umut býrakýyorsundur þimdi. Penceremden duyduklarým yetmiyor artýk karanlýk dünyama. Bilmek istiyorum neler yaþadýðýný. Derin sulardaki yaþam çabasýnýn zorluðunu hissetmek istiyorum. Gel deðiþelim istersen. Durgun yalnýzlýðý sen al, coþkun dalgalarý ben. Sanýrlar ki hep sen boðuþursun dalgalarla. Zifir yalnýzlýðý sen baðlarsýn doðan güne. Bilmezler yürek kanatan sancýlarýmý. Bana yakýn olduðunu sanýrlar onca insan. Sarf etmemek için zorladýklarýnda kendilerini, týrmalar kulaklarýmý acýnasý suskunluklarý.
Sen sahilde kaç ruh var bilir misin? Kýyýya çarpan dalgalarý dinledin mi hiç? Ardýndan kopan anafora ve hiç eksik olmayan dinginliðine denizin kulak verdin mi hiç, martý çýðlýklarý arasýndan. Göründüðü gibi deðil aslýnda yaþanan hayat. Dingin sandýðýmýz sýð sularda dahi vardýr bir anafor. Onunda vardýr kendi içinde kopan bir parça. Özlemler, sevdalar vardýr kordonda kýyýya çarpan dalgalarda. Ýfadeler farklýdýr sadece. Kimileri tüm gücüyle haykýrýr içindekileri. Kimileri suskunluðuyla kanatýr yürekleri. Ben sustum. Anaforlar koparken yüreðimde. Güldüm. Kanarken yüreðim içten içe. O yüzden bilmezsiniz içimde kopan gök gürültüsünü.
Gördüðünüzü sanýrsýnýz. Oysa sadece bir yöne baktýðýnýzýn farkýnda bile deðilsiniz. Bense sadece yüzleri göremem. Gördüklerimi ise kimse bilmez. Sokaktaki gürültünün ardýndaki sessizliði gördün mü hiç. Hengâmeler kopar ya kimileri. O an bile çýkar ayrý iki kiþi. Sýcaktýr sessizlikleri. Umursuzdur hýzla çarpan yürekleri. Söyledim ya benim göremediðim sadece yüzlerdir. Fazlasýný bilirim ben bu pencerenin ardýndaki dünyanýn.
Her nefes alýþ farklý bir anlam katar sözlere. O yüzden ya dinlerim sürekli denizi. Her dalga farklý sözler fýsýldar yüreðime. Karþý kýyýdan ayrýlýklarý getirir kimi zaman. Bilinmez ne getireceði. Kimileri de sevdalar dökülür. Yaðmur damlalarýna karýþmýþ göz yaþlarýyla birlikte koca denize.
Her dalga bir ruh. Kimileri yalnýz çarpar kendini kýyýlara. Kimilerinin peþinden gelir. Kimilerinin yanýnda çarpar kýyýlara kendini, yok olmak uðruna. En þanssýzý da ne ardýnda ne de yanýnda bir ruh arkadaþý bulamayan olsa gerek. Yalnýz baþýna salýnýr durur kalabalýðýn ortasýnda. Bilinmezliðin öte yanýnda.
Serin bir rüzgâr esiyor penceremden ruhuma doðru. Silinebilmiþ dediðim geçmiþim karþýlýyor onu. Yaþananlar birer birer sorguya çekiliyor yalnýzlýðýmda. Ayrýlýklar kapýlýp gitmek isterken rüzgâra, sevgiler býrakmýyor. Savrulup gitmek istiyorum. Hepsi gitsin diye. Geriye ne ayrýlýk kalmalý ne de sevdalar.
Yakýn olmak için hep bahane ararýz. Oysa hazýrdýr hep uzak kalmak için bahanelerimiz. Ayrýntýlarda yaþarýz ama karþýmýzdakinin ayrýntýlarýnda. Somut bizin yanýnda hep soyuttur siz.
Gün dönerken sýrtýný güneþe, var oluþlar tükenmeye baþlar sessizce. Son serçe kaybolur uzaktaki meþenin yapraklarý arasýnda. Son ümit yok olur günlük hengameler içinde. Asfaltýn sýcak yüzü terk eder kendini yaðmur sularýna. Sokak sessizleþir bir anda. Birler terk eder kendini ikilere. Yalnýzlýk asýl þimdi yok olmuþtur. Yaðmur sularý altýnda tek yürek olmuþ bir çift görünmeye baþlar ansýzýn. Kalabalýk kaybolmaya baþladýðýnda, sadece onlar mutludur yaðmur altýnda. Kayalýklara çarpan dalgalar, ýslak çimen kokusu, ve bir çift yürek. Yaðmur altýnda tazelenen bir sevda masalý yaþanýr o anda.
Ayak seslerin gelir yaðmur altýndan. Kaybolurken bulutlar uzaklarda kalabalýk gelir tekrar sessizliðine sokaklarýn.
Görebilseydim eðer. Duyamazdým sokaklarýn kalp atýþýný. Rüzgâr bana ne anlatabilirdi ki o vakit. Kim bilir, o zaman yalnýz kalacaktým belki de. Gün yüzünü yine güneþe dönüyor. Kaybolan umutlar yeþerecek bu vakitte. Rüzgar büyük kanatlarý altýndan gelecek martýlarýn. Sevda masallarý anlatacaklar bana. Bekleyeceðim sizi martýlar penceremden süzülen rüzgârla girin odama.

                                             Ferat ÖNAL