ÝSTANBUL'U SEVMEK GÝBÝ SEVDÝM SENÝ BEN...




Ýstanbul'u sevmek gibi sevdim seni ben
Ýstanbul'a hasret gibi sensiz yaþadým...

neydin,
benim kaderimde nerdeydi adýn,
hangi merhalesindeydin alýn yazýmýn ?

geç mi buldum,
ya henüz erken miydi aþkýn ?
anlamadým...

bir dolu hüzün,
bir sürü dilemma,
bir zehir býraktýn
ki panzehiri yoktu bu sevdanýn�

ah can,
ah caným,
sevdalým,
imtahaným,
ben mi seni,
sen mi beni sýnýfta býraktýn ?

geçeri yok muydu bu sevdanýn,
kaçarý yok muydu bu alýþmalarýn ?

niye Ýstanbul'u sevmek gibi sevdim seni ben ?
niye Ýstanbul'a hasret gibi sensiz yaþadým?

ben neylerim þimdi,
ne yaparým...

býrak gitsin dediðim , hýrsýzým,
çaðýr gelsin dediðim, fermaným,
katlim elinde sultaným...

öl desen ölürdüm,
yan desen yanardým,
sev dedin sevdim,
anlamadýn�

kopup gitmek miydi muradýn
zifiri karanlýðým?
hani hüznünde yýkardýn yüzünü
her þafak söktüðünde
sabah ezanlarýnýn ?
o ezanlarda hala senin dualarým�

ah can,
ah caným,
sevdalým,
bu Þehr-i Ýstanbul gibi karýþýðým,
ne vazgeçebildiðim,
ne yaþadýðým�

mümkünü yok ki
unutmamýn�

Ýstanbul'u sevmek gibi sevdimseni ben
Ýstanbul'a hasret gibi sensiz yaþadým

Ceyda Görk....