ï¿½zEdebiyat - Ceyhun ï¿½akar - Cinayet ï¿½ï¿½in Mï¿½kemmel Bir Yer

     Kapý çalýyordu. Mustafa þaþýrdý, bu ýssýz villaya daha önce birilerinin geldiðini hatýrlamýyordu. Gün yeni ýþýyordu. Yataktan kalktý, aþaðý inip kapýyý açtý. Villanýn bahçesinde ikisi takým elbiseli, uzun boylu yapýlý üç adam bekliyordu. Üçüncü kiþi kýsa boylu, ufak tefekti, Mustafa'ya elini uzattý.
     “Mustafa Uçar, deðil mi?”
     Mustafa uzatýlan eli sýktý.
     “Ýçeri girebilir miyiz? Ayla hakkýnda konuþmak istiyorum, Ayla Tekin hakkýnda. Bir süre burada yaþamýþ sanýrým.”
     Mustafa “Siz kimsiniz?” demeyi düþündü, ama kim olduklarýný anlamýþtý.
     “Hakký Bey olacaksýnýz. Buyurun girin içeri.”
     Hakký, tanýnmayý beklemiyordu. Bu yüzden, adý söylenince istemsizce eli silahýna gitti. Kendisini tanýmasýna raðmen, Mustafa'nýn serinkanlýlýkla onu içeri davet etmesine þaþýrmýþtý. Ýki adamýyla birlikte içeri girdi. Mustafa misafirlerine gülümsedi.
     “Bir þeyler içmek istersiniz her halde. Bir þey yediniz mi? Köyden buraya gelmeniz zor olmuþtur.”
     Hakký, Mustafa'nýn gözlerine baktý. Korku arýyordu, bulamadý.
     “Dürt yýldýr Ayla'yý arýyorum. Paramý alýp ortadan kayboldu. Tuttuðum detektifler iki buçuk yýl önce buraya taþýndýðýný söylüyor. Ayla'nýn nerede olduðunu biliyorsun deðil mi?.”
     Mustafa yeniden gülümsedi.
     “Metresinle yattým, Paraný çaldým. Kaçamam da, burasý cinayet iþlemek için mükemmel bir yer.”
     Hakký öfkelenmiþti. Silahýný çýkardý, Mustafa'nýn baþýna dayadý.
     “Bana Ayla denen orospunun nerede olduðunu söyle.” diye baðýrdý.
     Mustafa'nýn yüzünde korktuðuna iliþkin en ufak bir belirti yoktu hâlâ. Pencereye doðru sakince yürüdü.
     “Onunla olduðum süre boyunca hep senden korktu. Bir gün onu bulacaðýný biliyordu.”
     Hakký öfkeden çýldýracak gibiydi. Yine adamlarýnýn Mustafa'nýn üzerine yürümelerine izin vermedi. Mustafa'nýn konuþmasýný istiyordu. Nasýl olsa elindeydi artýk. Mustafa devam etti.
     “Denizi görüyor musun? Ya þu ufacýk kumsalý. Ayla oradan denize girmeye bayýlýrdý. Bikinileri sevmezdi, çoðu kadýnýn tersine tek parça mayo giyerdi. Bir de çocuk gibi kumdan kaleler yapardý, onu koruyacaklarýna inanýrdý, ama hepsi ilk dalgada yýkýlýrdý.”
     Mustafa, Hakký'nýn söylediklerini umursamadýðýný biliyordu ama son sözlerini söylediðinin farkýndaydý. Bu yüzden yalnýzca söylemek istediklerini söylüyordu. Üstüne çevrilmiþ silahýn farkýnda bile olmadan bir buçuk yýl öncesinde Ayla'yla birlikte yaþamaya baþladý. Silah o anda patladý. Mermi Mustafa'nýn sol bacaðýndan girip onu dayanýlmaz bir acýyla yere yýktý.
...
     Mustafa Ayla'yla bu olaydan üç yýl önce tanýþmýþtý. Ayla kendinden genç bir erkek arýyordu. Kýrkýna varmak üzere olduðundan 19 – 20 yaþýnda bir erkeði peþinden sürüklemeyebilmesi için, o kiþinin parasýz, iþsiz ve umutsuz olmasý gerekiyordu Çünkü, Ayla yalnýzca para verebilirdi. Mustafa tam aradýðý gibi biriydi. Mustafa'nýn, Ayla tarafýndan saðlanan lüks arabalara, lokantalara ve kumara alýþmasý uzun sürmedi. Delikanlý daha nasýl olduðunu bile anlamadan kendini senetlerle Ayla'ya baðlý bir durumda buldu. Aslýnda Mustafa için bu o kadar da kötü deðildi. Ayla'nýn himayesinde bu lüks hayata devam edebilirdi. Yalnýzca iki þartý vardý Ayla'nýn: Mustafa ona sadýk kalacaktý ve Ayla'nýn istediði yere taþýnacaklardý. Böylece Mustafa'nýn þu anda yaþadýðý ýssýz villaya taþýndýlar. Mustafa'nýn ailesiyle ipleri kopmuþtu, arkadaþý da yoktu, ama bu kadar ýssýz bir yer beklemiyordu. Onu bundan daha çok þaþýrtan ise Ayla'nýn davranýþlarýndaki deðiþimdi. Kafasýnda tilkiler dolanan hesapçý kadýn ortadan kaybolmuþ, yerine neþeli bir çocuk gelmiþti. Hemen her gün yaðmur yaðsa bile denize giriyor, kumdan kaleler yapýyordu, ama kaleler denize o kadar yakýndý ki daha bitmeden bir dalga kaleyi yýkýyordu. Bir de geceleri Mustafa ile yatakta iken yakýnda onu serbest býrakacaðýný söylüyordu. Oysa, Mustafa bu hayata çoktan alýþmýþtý, serbest býrakýlmak istediði yoktu.
...
     Çýplak göðsüne inen kemerin acýsý Mustafa'yý üç yýl öncesinden bugüne getirdi. Ýki koruma gömleðini çýkarmýþlar, Hakký ise kemeriyle bütün gücüyle vuruyordu, Ayla'nýn erini öðrenmek istiyordu. Mustafa, ne bacaðýndaki yarayý yarayý ne de kemer darbelerini umursuyordu. Ayla'nýn sýrtýnda ve göðsünde de dikey çizgiler halinde yaralar olduðunu anýmsadý. Hakký'ya karþý içi onulmaz bir hýnçla doldu ve bir zamanlar Ayla'nýn çektiði acýlarý çekmekten garip bir zevk duydu. Hakký'ya baktý.
     “Senden çok korkardý. Nereye kaçarsa kaçsýn onu bulacaðýný düþünüyordu. Bir çocuðun hayaletlerden korktuðu gibi... Çocukça hayalleri vardý. Þehre ilk indiðimizde kendisine bale elbisesi aldý. Dünmüþ gibi hatýrlýyorum. Yaþýna, yaptýðýnýn aptalcalýðýna raðmen o kadar þirin ve güzeldi ki o elbisenin içinde.”
     Hakký, duvara özenle asýlmýþ iki bale ayakkabýsýný o zaman fark etti. Mustafa'ya vurmayý býraktý. Sakinleþmiþti, nasýl olsa konuþturacaklardý.
     “Madem benden o kadar korkuyordu, neden paramý çaldý.”
     Bu soru Mustafa'yý tekrar Ayla'yla birlikte olduðu günlere döndürdü. Yatakta yanýnda yatýyordu Ayla. Ýnce bir çarþaf çýplak bedenini örtüyordu. Ayla, Mustafa'ya döndü.
     “Sen hiç intihar etmeyi düþündün mü?” diye sordu.
     Mustafa þaþýrmýþtý. “Hayýr, bu da nereden çýktý þimdi?”
     Ayla gülümsedi.
     “Ben, Hakký'nýn yanýndayken denemiþtim. Küvetin içinde bileklerimi kesecektim, vazgeçtim ama.”
     “Kapat bu konuyu.”
     “Hayýr, konuþmalýyýz. Bileklerimi kesmekten vazgeçtim, intihardan deðil. Küvetin içinde elimle jiletle çýrýlçýplak yatarken, onu kaybetmeden önce ruhumun orada bir yerde olduðunu hissetmek istedim. Bu yüzden baþka bir yol seçtim.”
     “Ayla, neler saçmalýyorsun.” Mustafa, korkmaya baþlamýþtý.
     “Bana yardým edeceksin. Beni seviyorsan istediðimi yapacaksýn. Hakký gibi saplantýlý bir manyaktan onca parayla kaçmak intihardý, ama onun einde ölmek istemiyorum. En mutlu anýmda ölmeliyim. Bunu sen yapacaksýn.”
     “Yeter bu kadar.” dedi Mustafa ve yataktan dýþarý çýktý.
     “Sevgilim lütfen. Baþýna hiçbir þey gelmeyecek. Sonra serbest kalacaksýn. Paramý da senin üstüne geçireceðim.”
...
     Hakký'nýn adamlarý Mustafa'yý yaralý bacaðýnýn üstüne kaldýrdýlar. Hakký tüm gücüyle bir yumruk attý. Mustafa hâlâ konuþuyordu.
     “Yapmamak için çok direndim, ama bunu öyle çok istiyordu ki bana her türlü bakýyý yaptý. Bir gün ayaðýma kapandý. Baþka bir gün evde ne varsa üzerime fýrlattý. Baþýndan vurdum onu.” Parmaðýyla komodinin üstündeki mermi kovanýný gösterdi.
     “Mermi kovaný saklýyorum. Bale elbiselerini giymiþ, evin içinde dönüp duruyordu.”
     Hakký bir yumruk daha attý. Mustafa gülüyordu.
     “Cesedi mahzende, git bak, ama þunu bil: Onun katili ben deðilim, sensin.”
     Hakký son bir yumruk attý. Evde mahzeni arayýp buldu. Ayla'nýn cesedi camdan bir tabut içine konmuþtu. Tabut iyice yalýtýlmýþ olduðundan koku gelmiyordu, ama Ayla'dan kalan birkaç kemik, çürümüþ et ve kemiðin üzerine düþmüþ bir bale elbisesiydi. Hakký öfkeyle geri döndü. Silahýný belinden çýkardý, þarjörünü çekip Mustafa'nýn alnýna dayadý.
     Mustafa, Hakký'nýn gözlerine baktý.
     “Ayla'ya yaptýklarýný ödeteceðim.”
     Hakký güldü.
     “Hayýr, yalnýzca öleceksin.” dedi ve tetiði çekti. Mustafa, Ayla'ya kavuþmuþtu.
     Hakký ve adamlarý üstlerini temizleyip dýþarý çýkmak istediklerinde, konaðýn bütün pencerelerinin demirli ve kapýsýnýn kilitli olduðunu fark ettiler. Hakký Mustafa'nýn cesedini aramaya baþladý. Anahtar Mustafa'nýn cebindeydi. Kapýya soktuðunda kapýyý açamadý, ama villanýn iki yanýndan ateþeler yükseldi. Yangýný görenler villaya ulaþabildiklerinde içeride yalnýzca beþ ceset buldular.