Gecenin en zifiri karanlýðýnda yazýyorum bu satýrlarý sana. Gökyüzü alabildiðine duru, yýldýzlar ise neonlarýný yakmýþ bu gece üstüme. Ýçimde bir bahar ötesi hüzün hakim. Ve taa uzak bir yerlerden kurbaða sesleri bölüyor gecenin sessizliðini. Ve çekirgeler eþlik ediyorlar en hazin besteleri ile bu sessizliðe. Ve bir yýldýz kayýyor gökyüzünden, yüzümü okþuyor öte yandan en çýplaklýðýyla zemheriden arta kalan bir bahar esintisi ve ben akrebini durduruyorum zamanýn.
     Gittiðinden beri en ýssýz yalnýzlýðýný yaþýyor yüreðim ve hâlâ alýþamadýðým sensizliðin sarýyor bedenimi çepeçevre. Adeta bir ýsýrgan otu istilasýndayým bu gece. Bedenim yanýyor lakin yok orta yerde hiç bir þey. Güllere uzanmak istiyorum dikenler çýkýyor önüme. Ve bir kuþburnu gülümsüyor derinden göz kýrparak. Ve ben en sürgünümdeyim sensiz ve sessiz.
     Ve verdiðin ama arkasýnda durmadýðýn yalan sözlerin kurcalýyor beynimi. Sen söylemiþtin ya bana biraz da gün yanýðý yüzün kýzararak, bekleyeceðim diye. Ve ben sana gelmenin ilk adýmlarýný atmak için yola çýkmadan, henüz sýrtýmý dönmeden sen sýrra kadem bastýn. Nereden bilebilirdim ki sözlerin yalan, gözlerinin ýþýltýsýnýn sahte olacaðýný. Bir gulyabani gibi gecelerimi bölüyor sensizliðin. Ve en çirkin kahkahalarýný duyuyorum gizli gizli vefasýzlýðýnýn. Sonsuz kere sonsuzda bir boþluða düþtü hayallerim. Yusuf misali kuyulardayým ve esaretindeyim kör karanlýklarýn. O gözlerine bakarak kurduðum hayallerim bir bir sürgününü yaþýyor. Ve þimdi yorgun, hem periþan ve hem de çaresizim.
     Gözyaþlarým saðanak saðanak dökülürken, içine düþtüðüm Ýbrahim ateþi ne yapar ki bana? Bu yüzden sitemkarým, kýrgýným sana. Satýrlarýma aðularý dökülüyor yüreðimin ve bir türkü tutturmuþum ayrýlýk üzerine. Sen kim bilir, belki de bir asude gurbetin koynundasýn. Ve ben gurbet gurbet iþledim seni yüreðime. Bir sürgün yayýlýyor eflatun renginde, baðým, bahçem, yuvam darmadaðýn, mutlu musun?
     Heyhat sen gittiðine belki memnun, belki piþmansýn, kim bilir? Can yakan huzur bulur mu onu da bilemem. Ama gel gör ki sensizliði anlatamadým kalbime. Karadeniz kabul etmedi gözyaþlarýmý, dinlemedi hiçbir derdimi Harþit, güldü üstüme caddeleri bu þehrin. Ve Arnavut kaldýrýmlara döküldü isyaný vefasýzlýðýnýn. Ve ben gözyaþlarýmý topladým gecenin en derininde bu þehrin sokaklarýndan. Ve dost bildiðim kaldýrýmlar ayak seslerimden behüzar oldu her gün, her saat, an be an her an.
     Hani derler ya; “býçak vursan kaným akmaz” diye. Ýþte öylesi bir haldeyim. Döktüðüm gözyaþlarý kurtardý bir müddet beni, peki ya akýtamadýklarým. Onlar da yedi bitirdi beni. Anlatmak isterim anlatamam, aðlamak isterim aðlayamam, boðazýma düðümlenir isyaný kalbimin. Ve ben bu yüzden bizarým.
     Yalanlarla kurulu yalan dünyanda yalanlarýna kandýðýmý heyhat çok geç anladým. Ben Mecnun’luðumu yaptýðýma inanýyorum ya sen Leyla olabildin mi acaba? Ben uðruna daðlarý delmeyi göze almýþken sen Þirin misali tutulabildin mi aþka? Ya ben Kerem oldum diyelim sen Aslý’nýn saçýnýn bir tek kýlýna deðer misin onu da bilemem. Ben mancýnýklarla atýlmaya razýydým Ýbrahim narýna, ya sen bir serçe kuþu olabildin mi gagasýnda su misali baharlarý taþýyacak? Ve sen kaldýn mý böyle çaresiz, bir baþýna?
     Bu son mektubum olsun sevda üstüne. Kirletilmesin sevdalar, verilmesin tutulmayacak sözler, yayýndan çýktýktan sonra geriye döner mi ok? Kýrýlan hangi bardak tekrar eski haline döner? Sevda karþýlýðý olunca manidardýr ve iltimas gördüðü yerde yeþillenir yapraklar. Ya da güz gazelleri gibi sararýp düþer dalýndan. Bir çöpçü tarafýndan süpürülür gider.
     Ve bu sana yazýlan yüreðimin son sitemleridir. Ýstesen de bir daha yazýlmayacak bu satýrlar. Ve bu yaslý yüreðim ebediyen bir daha anmayacak seni.