Seni, yalnýz seni sevdim ben,
Ellerim yokluðunda buz kestiler,
Varlýðýnla kalktým ayaða,
Güneþ doðmuyor, sen olmayýnca,
Ýçim sýkýlýyor seni her býrakýþýmda,
Lanetler olsun bin kere,olmuyor sen olmayýnca,
Ýðneli fýçýda yaþanýrmý hergün?
Laf deðil bu dökülen kelimeler,
Eriyor içim hala,
Rüzgarýna kapýldým,kavuþamadým tenine bir daha...

Gün gündüzüm olmadan yaþanýyor,
Ümitlerim senin yolunu gözlüyor,
Nafile geçen ömür seni istiyor,
Ürkek bir çocuk gibi içimden sana sarýlmak geliyor,
Nerdesin gül yüzlüm,bu deli hasret, gönülde eriyor...

Kadýným,can yoldaþým,sýrdaþým,
Umutlarým,gel tek hayat arkadaþým,
Tükenen þu bedene bir seni yazmýþým,
Lakin,yokluðunda tükenen benmiþim!
Ufak tefek görünen bu ayrýlýklarda ben derin uykuya dalmýþým...

Olmaz bu gönül,durmaz bu yürek,
Lanet ettiðim,beklemek,
Suskun yüreðim senin geliþinle gülecek,
Utanmaz duygularým,sen varken kirlenmeyecek,
Ne bu ömürde,ne cennette bu sevgim hiç bitmeyecek...