"Denizi vurmak öldürmek gibidir bir kuþu vurmak,

Avcýnýn iþi kuþlarla olmak,

Kuþun gönlünden geçeni okumak,

Kuþu açmak, çünkü kuþlar evrenin istiridyeleridir,

Ne zaman bir kuþ havalansa penceremizden,

Baþýmýz göklere deðer oysa!..."Sezai Karakoç

Birileri geldi ve deðildi dertleri kuþlarla olmak...Candan öte kast ettiler! Canýn acýlya tiryaki olduðu hedeflerin, dertlerin üstüne yasaklar eklediler! Denizi vurup, gökdelerlerden göðe, oklarla savaþ açtýlar! Kuþlar birlik olmadý yerde çýrpýnanlarýn yanýna konup cesurca savunmadýlar dostlarýný...Kimileri avcýlarýn safýna geçti; onlardan gibi gözükürsem size daha çok faydam dokunur diye...Kuþlar dinletemediler faydanýn azlýðý, çokluðu deðildi mühim olan beraber uçmaktý! Zaten gün geldi masum kuþlar oldu birer akbaba! Avcýlarýn isteklerini yerine getirmek ne kelime, kuþlara avcýlarý aratýr oldular! Ýliklerine iþlemeliydi oysa hepsinin defalarca duyduðu bir söz; "Ýnandýðýnýz gibi yaþamadýðýnýzda, yaþadýðýnýz gibi inanmaya baþlarsýnýz!"...Kuþun gönlünden geçenler gecikse de, onu okuyamadýlar ki engel olsunlar!..Bilemediler ki tüm barikatlar yeryüzüyle sýnýrlýdýr! Gökler bile sýnýrlýyken, oysa yardýmlar sýnýrsýzdýr... Tarih nice zalim avcýlar görmüþtür ki sonlarý bir sivri sineðe bakar! Ol dediðinde herþeyin olacaðýna inandýklarý, tüm barikatlarýn ve tuzaklarýn da yaratýcýsý bir Rabbe iman eden kuþlar hangi avcýnýn tuzaðýnda baki kalsýnlar! Ahbir bilseler bu kuþlar havalandýðýnda baþýmýzýn göklere deðeceðini...

Meryem Rabia(kuþlardan bie kuþ/kullardan bir kul)