Yamalý pantolonlarla uzandýk hayat defterinin çizgisine.
Bayramdan bayrama alýnan ucuz kazaklarýn çabuk sararan rengi gibiydi çocuk oyuncaklarýmýz.
Zerdali aðacýnýn en ucundaydý büyük meyva,
Elimizdeki tuz torbalarýyla bekledik düþüþünü.
Çoðu zaman yaðmurlar kiraza ayrý bir güzellik katardý.
O güzelliklere uzanýrken bastýðýmýz çeper yýkýldý;
Yýkýntýya harç kardýk.
Hayatýn defterindeki çizgiler hep düz olmuyor tabi...
Zigzaglar kýrýyor belimizi bazen...
Alçakça bir tutum içinde oluyor kaðýt;
Bedenimizi çürütüyor beyaz akýþlar...
Kadýnlar tokalarýný arýyor þaþkýnca,
Erkeklerse tokasýný arayan kadýnlarý...
Bugünlerde hep birþeylerin mahcubiyetindeyim.
Bazý insanlarý da katýyorum zincirleme gelen þiirlerime
'Yalnýz deðilim' demek ister gibi beraber uzanýyoruz
Kaðýtlarda.
Neden bilmiyorum ama
Hayat denilen þu nihilist yokuþun uçurum içiren yamacýna kendimi her asýþýmda
Aklýma güzel bir kadýn geliyor;sevgisizliðine aðlýyorum.