GÖZLERÝMDE MAVÝ GECELERÝN

Akþam hüznü uzak daðlarýn ardýnda
trenler geçiyor
gözlerimde mavi gecelerin yýldýzlarýna
yüreðimde özlemin ince sýzýlarý
yorgun güvercinlerin kanat çýrpýnýþlarýnda soluðum


hep yolculuklardý sakladýðým kendime,
keþifsiz denizlerdi
yýllarca ayrýlýðý biriktirdim deltalarda,
yalnýzlýðý
kendimden kaçýp kaçýp kurtulmak isteyen gemiydim
deliydim herkesin akýllý olduðu dünyada
yýllarca bir gemi gecmedi denizlerimde
yýllarca göðsümde bir martý uçmadý

sürgün kaldým yüreðimde
biliyorum her akþam gözlerimde
akýp giden o çaðýltý
avuçlarýmda taþýdýðýn ateþle sudur yanyana
o uzak daðlarýn ardýnda býraktýðým
menekþe gözlü kýzýn kokusudur
her dizede yüreðimde kanayan sözcüklerle yazýlan

yüzümde sýnýrlarý çizilmemiþ
bir hüznün camlarý parçalanýyor
depremler baþlýyor her gece,
þehirler çöküyor içimdeki çukura
sabahlarý yeniden yüreðimde sýzýlarla uyanýr bir daðçiçeði
bakakalýrým öyle uzaklara kanayan gülüþlerle, kýrýk düþlerle
metropol kentin duvarlarýna yapýþtýrýlmýþ
boynu bükük bir resim karesi gibiyim
sanki,
hüzünlü yüzüm aykýrý sakalýmla
gecede kemanýn hýçkýrýklarý,
kimsesiz bir ölümün karanlýðýnda

yýllardýr ayrýlýklar
yaralý nehir gibi akmaktadýr
rüzgarlar yalarken alnýmýn sahillerini,
uzak denizlere savrulur düþlerim
kirlenir mavi gülüþlerim,
martýlar yaralanýr,
havada asit ve kir kalýr
simsiyah bulut gölgeler yüzümü her gece,
geceler, yaslandýðým tek sýðýnak

sevdalandýðým kadýným
gözlerimde buluþtuðun geceler
bir damla su düþünce hayatýn uçurumundan
son isyanýný çekince yüreðim,
alýp beni götür buralardan
insanýn uðramadýðý uzak kýyýlara
ýssýz denizlerde yanmak için,
kendi içimde yaramý sarmak için...


YUSUF UYGAR