Aylardan Kasým…….
Dökmüþ aðaçlarýný yapraklar
Þehvetle seviþmeye hazýrlanan
Kavuþmayý bekleyen
Aþýklar gibi…..
Tüm giysilerinden arýnarak
Tüm çýplaklýðýyla
Ýnsanoðluna ders verir gibi……
Seni tanýdýðým aydý,
Aðaç gövdelerinde yetiþtirdim
Gübresi sevgi ve aþk olan
En nadide gülleri, çiçekleri
Bu çiçekler þiir oldu sana aktý
Yazdýðým sayfalarda,
Söylediðim sözcüklerde
Sana okuduðum þiirlerde

Sonra kar yaðmaya baþladý
Hava soðuktu
Ama sýcaklýðýn
Yanýmdaydý
Isýttý beni.
Karlý yollar engelleyemedi
Senin sevginle aþtým her engeli.
Bu sefer de kar altýnda yetiþtirdim
Hasret çiçeklerini
Sensiz geçen en küçük anýmda
Hasret çiçeklerini okþadým, öptüm
Sana hasret kaldýkça…….
Ne kadar hasretsem o kadar
Yanýmdaydýn artýk.
Ama, bir o kadar da uzak

Sonra sonra sonra………..


Güller, çiçekler
bahar ayýnda yeþerir
iþ bu gülleri
çetin koþullarda yetiþtirebilmekte
kimisi topraða ekmiþtir tohumu
ama bir sonraki mevsimde
ne gül vardýr ortada
ne de çiçek
ama ben sana,
özlemimi dile getirdim
özlem gülü oldum
sevgimi dile getirdim
sevgi gülü oldum
aþkým için
artý sonsuz dedim
sonsuzluðun gülü oldum.

Þair;
bana beyaz gül yolla,
Ben anlarým demiþ.

Ey Þair!...
Sonsuzluðun gülünü yolladým aþkýma.
Ne anladýn acaba?