Ölüyordu
Kadýn
Çocuðun uzaktan akrabasý oluyordu
Çocuk
Nesi olduðunu bilmeden
Bu yaþlý kadýný seviyordu

Baþucundaki ilaç kutularý
Hýzla boþalýyordu
Yine de ölümün
Kapýdan girmesine
Engel olamýyordu

Ilaç kutusundan baþka
Çocuða verecek bir þeyi bulunmayan kadýn
Onu görmeye gelen çocuðun
Baþýný usulca okþayýp
Boþalan minik bir
Ilaç kutusu veriyordu
O an
Dünyalar onun oluyordu
Ve dünyalar onun oluyordu


Eve girer girmez annesi
Gurk tavuk gibi irkilip
Kutularý elinden alýp
Çöpe atýyordu
Çocuðun içine o an
Kara bir yaðmur yaðýyordu
Çünkü annesi
O kutularýn içinde
Koskoca bir hayatýn
Küçücük bir yüreðe tutunmuþ
Yaþama sevincini ve
Yalnýzca küçük bir kalbe doðan
O parlak güneþin olduðunu
Bilmiyordu

Atýlan her kutunun
Kadýný ölüme daha da yaklaþtýrdýðýný
Bilmiyordu

Bir gün kadýn da
Dolu kutular da
Boþ kutular da
Çocuðun içine gömüldü
Þimdi “çocuk”
“hastalandýðýnda”
Kalan kutulardaki
Son ilaçlarý içip
Boþ kutularý
En dokunulmaz köþesinde saklýyor