Artýk yazmayý bile beceremiyorum iþte sana! Bak, bu bile ne kadar kötü deðil mi? Biliyorsun,seni ne güzel anlatýrdým yazýlarýmda oysa. Þimdi öylesine kitledin ki sözlerimi dilimde, konuþmaya çabaladýkça bunun anlamsýzlýðý ile boðuluyorum. Ýzinsiz konukluðundan kovuluþum böylemi olacaktý sevgili! sen deðilmiydin ayrýðýn bile onura bürünmeli diyen giderken? 
   Rahat deðilsin yeterince, bumu biliyorum. Bir þeyler aklýný deþiyor. Kalbine bir sýzý veriyor olmalý o son sözlerim. O büyük yüreðinde bir yer açamadýn konukluðuma. Üþüyüþüme sýcacýk bir söz yollayamadýn.
   Seni çoðaltmayý çok istemiþtim halbuki yansýdýðýn görüntülerde. Adýný kazýdýðým kalemim bak soluklaþtý! Bak sana isyaným bile ne kadar acemi, ne kadar çocukça!...Ben buna gülmekteyim sevgili, sen de gülmelisin! Korkma! incitmez bu yüreðindekileri.
   Hem bir oyun deðilmiydi ki bu yaþanýlan? Yolumuz üzeri uðraklar deðilmidir ki hem aþk? Ya da yangýnlar ortasýnda sýðýnak!...Söylesene sevgili, deðilmiydi?