ï¿½zEdebiyat - crouching - Kï¿½zï¿½m Evden Kaï¿½tï¿½!

Hani pekçok Türk filminde rastladýðýmýz bir hikaye vardýr. Genç kýz babasýnýn hoþuna bir gitmeyen bir iþ yapar ve babasý tarafýndan evden kovulur. Sonrasýnda genç kýz, tecrübesiz, yalnýz ve saf olduðu için pavyonlara ya da genelevlere düþer. Aslýnda o temiz ve namuslu bir kýzdýr. Ýçinde bir yerlerde temiz ve namuslu kýzýn ruhunu taþýmaktadýr. Türk filmlerinden hoþlansýn hoþlanmasýn hemen herkes kýzýn durumuna üzülür ister istemez. Nasýl olmuþsa bir hata yapmýþtýr. Hem belki de onun hiç suçu yoktur. Baba aslýný araþtýrma külfetine katlanmaksýzýn yargýlar kýzý. Ceza bellidir. Derhal o temiz yuvadan defedilmelidir. Kýz düþe kalka hayata tutunmaya çalýþýr. Bir þekilde tutunur. Ýyi ya da kötü baþka çaresi yoktur kýzýmýzýn. Ya ölecektir ya da bu iþi yapacaktýr. Var olabilme savaþý vermektedir. Namlý bir genelev sermayesi ya da iþveli bir konsomatris olup çýkar. Fakat bu durum da bizim pederþahi babayý sinirlendirir. Evden kovduðu ve birlikte yaþama þansý tanýmadýðý kýzýnýn yeryüzündeki varlýðýndan rahatsýzlýk duyar. Çoðu kez kýzýn aðabeyi oðlunun emriyle basar tetiðe. Nadir de olsa baba sýrtlar bu aðýr yükü. Savunma da bellidir. Namus cinayeti. Zaten aðýr ceza yemez bu durumda katil. Cinayetine bir kýlýf uydurulmuþtur ya. Oldukça trajiktir ama biz artýk kanýksadýk sanýrým. Bazen komik bile gelmeye baþlýyor. Küçük Emrah filmlerinde genelde Emrah’ýn annesine tecavüz edilir; seyrettiyseniz bilirsiniz. Bu sahneyi gülerek izleyen pek çok insan tanýyorum. Bu kadar duygusuz filmler yapýlýrsa, sonuçta ölüverir tüm duyarlýlýk yeterince beslenmediði için.

Zaman zaman güldüðümüz bu hikayenin binlerce örneði yaþanýyor her gün. Ama birebir örnekler aramayýn. Baþka þekillerde, mealen yaþanýyor. Her gün binlerce insan, devletin pek hoþlanmadýðý iþler yaptýðý için yalnýzlýða mahkum ediliyor. Haydaaa!... Nerden çýktý þimdi!? demeyin! Baþörtülüleri düþünün. Þu an, kanayan sosyal yaralarýmýz içinde belki de en büyüðü. Müslümanlar bile yeterince sahip çýkmýyor onlara. Eðitim haklarý ellerinden alýnýyor, kamusal alandan soyutlanýyorlar. Devletin hiçbir kademesinde temsil edemeyecekler yakýnda kendilerini. Ýmam-hatip mezunu gençler, yüksek lisansa ve doktoraya kabul edilmiyorlar. Her mülakatta mezun olunan lisenin sorulmasý adet oldu. Sorunu baþtan yok ediyorlar. Sonradan üniversite bünyesinde temizlik yapmaktansa hiç almayýverirsin; iç huzurun bozulmaz!

Bir ara solcularla yaþanýyordu bu problem. Sonuçta hepsi uç noktalara kaydýlar ve devlet düþmaný damgasý yediler. 80’li yýllarda çeþitli þekillerde yontuldular, fazlalýklarý alýndý. Þu an hemen hepsi ehlileþtirildi. Uç fraksiyonlar daima olacaktýr ama bugün solu temsil eden büyük gruplardan hiçbiri mevcut anayasal düzenin tehdidi olarak görülmüyor. Ama bugün iktidarý, büyük çoðunlukla elinde tutan parti düzen için tehdit olarak görülebiliyor.

Ne olacak nereye varacak. Onlarda bir þekilde kötü yola düþecekler. Bu belki genelev ya da batakhane olmayacak. Ama þunu söyleyebilirim ki yaþadýklarý ülkenin devletine pek de sempatiyle bakmayacaklar. Devlet burada Türk filmlerindeki önyargýlý babalar gibi davranýyor. Söyler misiniz her mini etek giyene “Fahiþe” diyen yobaz bir babadan ne farký var her baþörtülüye “Ýrticacý, devlet düþmaný” diyen devletin. Devlet, çocuklarýný evden kovmaktadýr. Onlar hangi ülkenin vatandaþlarý? O çocuklarda yaþamak için kendilerine baþka evler arayacaklar. Anlayýþlý bir babanýn yani gerçek bir babanýn yapmasý gereken yapýlmamaktadýr. Ýnsan yalandan da olsa þefkati arar ve merhamete köledir. Merhamet etmedikçe, anlayýþ göstermedikçe devlet daha çok evladýný kovacaktýr evden. Onlarda þefkati, merhameti baþka kollarda arayacaklar ve belki bir gün babalarýna gerçekten karþý gelecekler. O zaman da baba; büyük ihtimalle kendinden bekleneni yapýp þiddetle cezalandýracaktýr evladýný…