Hüznün bir dalý olsa kýrýlmazdý

Gece aldý yine beni koynuna. Oysa benim bildiðim herkesi ya kalabalýk ya da yalnýzlýk alýr koynuna. Ben ise her zaman ki gibi gecenin koynundayým. Tek tek yýldýzlarý okuyup acý çeken , onlarýn sesleniþlerini duyan, karanlýðýn mumundayým þimdi. Oysa böylemiydim? Ne dersiniz var mýdýr bana ortak birileri bu yaþamda? Bilmiyorum ama iþte ben bilmediðim gizlerde geceleri dolaþýyorum.
Bir gece geliyor alýþýðým korkmuyorum, ay görünmüyor bulutlardan. Zalimin çekip gitmesinden olsa gerek ay kendini geceye hapsediyor. Ne kadar uðraþtýlarsa yýldýzlar ama belliki kurtaramýyorlar.Ve ay o kadar acý çekmiþ olmalý ki bulutlar baðlýyor her yanýný. Unutulmuþluðun zehri akýyor ayýn üstüne. O günden beri ay düþman olmuþ yer yüzüne.
Belli ki güneþ ayý geceye mahkum etmiþ. Ýþte beni seven daha doðrusu sevdiðini sandýðým zalim meðer her gün gündüzümü aydýnlatan güneþimmiþ, ben ise gecelere mahkum edilen aymýþým meðer...
Sevgi dediðim þey sahteliklere gebeymiþ farkýnda deðilmiþim. Beni yalnýz býrakmayýp koynuna alan geceye hüzün eklenmiþ birde. Gece git gide hüzün olmuþ . Ben kendim, gece ben ve hüzünde ben olmuþum.
Hüznün bir dalý olsa kýrýlmazdý demiþim her seferinde. Neden mi? Fark etmiþim ki beni gecelerde tutan hüzün olmuþ. Hüzünle olgunlaþmýþým, kendimi bulmuþum. Kimi zaman nasýr tutmuþ yüreðim kimi zamanda yaralarým tekrar tekrar kanamýþ. Kimseye derdimi anlatamamýþm ya da kimse beni anlamamýþ. Ama gece beni kurtardý, o sarmaladý, hüznün dalýnda yer aldýðýma göre hüznün dalý hiç kýrýlmadý.
Gözlerimdeki sihirden bahseden o güneþ, gece olunca gözlerme zincir vurdu. Hangi yýldýz beni görse geceden aydan deðil güneþten soðudu. Bir ben geçemedim güneþin sýcaklýðýndan, bir ben aldandým ona. Kurtulamadým. Gece dahi onu yaþattým. Bekler oldum gecelerede uðrar bir gün güneþ diye. Belki bir kerede olsa gecede güneþle ýsýnýr diye. Ama güneþ ne gecenin kýyýsýna uðradý ne de bir slm gönderdi yýldýzlardan. Bir tek beni saran bulutlar yok olmadý.
Ard arda sýralandý günler; gündüzleri görünür oldum sisli uzak diyarlardan. Fark eden bile olmadý. Ben gecelerin koynuna aldýðý , bulutlara mahkum biri olarak hep bekleyen olup kaldým. Fark ettim ki hüzün bir dal olsaydý önce onu ben kýrardým.