Bir kýþ günüydü.
Ay, geceye ýþýk tutuyordu
Hafiften bir rüzgar, Aþk melodisi mýrýldanýyordu kulaklarýmýza.
Üþüyorduk ve susuyorduk.

Saat: Genin bir yarýsý olmuþtu.
Kent'in ýþýklarý çoktan sönmüþtü.
Ýçimizde yanmayý bekleyen, bir umut ýþýðý olmalýydý.
Konuþsak bir buz gibi çözülecektik.
Ama biz, Üþüyorduk ve susuyorduk.

Uzun, dalgalý þaçlarýn rüzgarýn ritmiyle, geceye daðýlýyordu.
Gözlerini çok uzaklara dalmýþtý.
Sonu gelmeyen düþlerin biyografisini yazýyordun;
Kayýp bir kent'i anýmsatan yüzüne.
Ben ise, bir baþka mevsimin gecesinde mýrýldanýyordum sevgimizi.

Ýçimden bir an sana dokunma isteði uyandý
Sen, yüreðinin kapýlarýný çoktan kapatmýþtýn.
Kapýn demirdendi. Anahtarý deniz maviliðinde gizliydi
Hayata kýrýlgandýn. Ýnanmak istemiyordun bir ikinci sevgiye.
Hayatýna her giren senden, bir sen almýþtý.
Sana ise, "senleri" toplamak kalýyordu. Öylede yapýyordun
Kendi boþluðunda arýyordun, gerçek yüzünü.
Oysa yüzünü, kýrýk bir ayna da unutmuþtun.
Yabancýlaþmýþtýn kendine, ne öncesine benziyordun, ne de sonrasýna...
Geceye bir çýðlýk atýyordun; "sizlere verecek bende, bir "ben" kalmadý"diye. Ama Kimseler duymuyordu.Çýðlýðýnda boðuluyordun.
Yitirdiðin düþlerini arýyorsun bir balýkcý teknesiyle, denizin tam orta yerinde batýyorsun, eksiliyorsun

Çantandan eski bir not defteri, birde yolun yarýsýna gelmiþ bir kalem çýkardýn.
Bu not defterini, bir kez daha görmüþtüm.
Ýlk sayfasýnda "Yaþam nedir?" diye baþlayan soru, son sayfasýnda "hayatýmýn neresindeyim?" sorusu ile bitiyordu.
Oysa senin bir hayatýn yoktu. Bir baþkalarýn hayatýnda hüküm sürüyordun.
Yanýtlanmayý bekleyen onca sorularda arýyordun sevgiyi, yüzünü...

Ansýzýn ayaða kalktýn.
Uzun uzun yüzüme baktýn.
Acý bir tebessüm vardý yüzünde.
Buðulu bir sesle: "Yaþamak nedir?" dedin.
Bir süre sustum, kelimeler boðazýmda düðümlenmiþti.
Yanýtýný bulamadýðýn sorularý, bir baþkasýnda aramaya baþlamýþtýn.
Gözlerin dolmuþtu, gözyaþlarýný saklamaya çalýþýyordun, üþüyordun.
Tekrar sordun: "yaþamak nedir?"
Yaþamak: Karanlýktan, aydýnlýða çýkma sürecidir.
Gülümsedin. Ýkimizde biliyorduk:
"Yaþamak, okyanuslarýn derinliklerinde yitirdiðimiz düþlerimizi, özlemlerimizi, sevgimizi...Aramaktý."
Hýzlý adýmlara gece karanlýðýnda kayboldun.Ben ise, senin karanlýðýnda.
Gidiþini sessizce izledim. Ýçimden gitme diye haykýrmak geçiyordu.
Biliyordum ki sen, yüreðinin kapýlarýný çoktan kapatmýþtýn.Kapýlarýn demirdendi. Anahtarý, gözlerinde gizliydi.Ama yoktun, gitmiþtin.
Saat:Sabahýn beþ'iydi. Birazdan yeni bir güne merhaba denilecek.
Yeni bir gün; yeni sevdalarýn, acýlarýn, özlemlerin habercisi olacaktý.

Senden uzun süre haber alamadým.
Ýçimde hýzla kök salan, günden güne çoðalan bir sevgiyle sana baðlanmýþtým, özlüyordum.
Ne zaman gözümü yumsam, o geceden kalan kýrýlgan yüzün yansýyordu geceye. Ve ben, seni arýyordum..Daha sonra anladým ki, yanlýþ yerde arýyormuþum seni. Seni bulduðumda,
þaçlarýnda yosun kokusu, gözlerinde deniz maviliði vardý.
"Hayatýmýn neresindeyim? "Sorusu yanýt bulmuþtu.
Anladým ki: "Yaþamak, okyanuslarýn derinliklerinde yitirilenleri aramaktý."
Denizi izliyorum uzun uzun. Kýrýlgan yüzün yansýyor, deniz maviliðine. Sana yüzünü getiriyorum, uzat ellerini! Gece kokulu, deniz kokulu sevgilim...