Güneþin baþka iklimleri aydýnlatmaya, baþka gönülleri ýsýtmaya gittiði þu saatlerde, kâðýdý, kalemi elime alýp, seninle dertleþmek, yalnýzca sana yazmak ve yalnýzca seni özlemek geçiyor içimden. Sana yazmak. “Sana Seni Yazmak”.

Seni ve yüreðimde anlam bulan duygularý. sana ait yüreðimin derinliklerinden kopup gelen artçý þoklarý anlatmak. ve topraðý alnýndan öperken yaðmur taneleri, tüm benliðimle sana yaðmak istiyorum.

Bu gece dudaklarýmdan dökülen her kelimede sen varsýn ve yine sen varsýn, yarým kalan sevdamýn eksik taraflarýnda. bomboþ ve sessiz kaldýrýmlarda yürürken seni haykýrýyorum sensizliðin inadýna. bu sensizlik gecesinde sevdamýn en ücrâ köþelerine seni yazýyorum.

Bu gece gene yaðmur yaðýyor. Yaðmur yaðýyor gönlümün sensizlikle yanan her yerine. Yaðsýn, yaðsýn ki saklasýn sensizliðimde döktüðüm göz yaþlarýmý. Ve yine saklasýn sensiz geçen bomboþ hayatý.

Ýþte seni haykýrýyorum sensizliðe alýþamamýþ sine-i püryanýma, iþte seni yazýyorum.

Bu gece gene yaðmur yaðýyor. sen yoksun oysa biliyorum ve üþüyorum sensiz kaldýðým saatlerde. göz yaþlarýmý efkârýma kattým bu gece. sevdamý, umudumu ve seni kýzgýn bir sel gibi kalbime akýttým.
Bu gece yaðmurla birlikte göz yaþlarým yaðýyor ve ismini yazýyor sensizliðin acýsý ile kývranan kaldýrýmlara. süzülen her damlada sen vardýn ve yine sen vardýn gecenin en karanlýk anýnda. O, doya doya bakamadýðým gözlerin, gözlerimin içine bir kez daha deðseydi ve tebessümünden bir gül açsaydý yanaklarýnda, yetmez miydi? Bir bakýþýn bir ömre deðmez miydi, ey!

Ýsmini kazýdýðým kaldýrýmlara sanki sen yaðýyorsun yaðmurla birlikte ve sevgin yaðýyor yüreðime. yalnýz ve bomboþ odamda sen varsýn hâlâ. Hâlâ sensizliðim duruyor yaný baþýmda.

Bu gece göz yaþlarým yaðýyor sensizliðimle birlikte kaldýrýmlara. Seni arýyorum, erimekteyim. karanlýk geceye inat ay bu akþam gökyüzünde.
Ve gökyüzü, yüreðimde..