ah bu havalar!.

nedense bu gün havamdayým!..yani “ beni bu havalar mahvetti” diyen Orhan Veli’nin havasýnda deðil ama!.gerçi o bahardan dem vurmuþ ya bu dizeyi yazarken; benimki baþka bir hava!.hiç umurumda deðil Veli’nin eve ekmek ve tuz almayý unuttuðu falan, unutmuþsa unutmuþ bana ne!.en azýndan O, var olan bir þeyleri unutmuþ; küçük bir þaka!.ha bir de aþka düþerek unutmuþ olabilir di mi!.aþka düþenlerden bana ne!.benim havamýn ne aþkla, ne baharla, ne de Orhan Veli’nin dizesiyle ilgisi yoktur billahi!.

dedikten sonra geleyim kendi havama: kývýrma havasý!.

bu gün bir Tv kanalýnda söylenen oynak Anadolu türkülerine kaptýrdým kendimi; fýrladým salonun boþ kalan alanýna!.salonda kimseler yok...evin sakinleri hangi deliðe girmiþse, bilemem!..bu beni biraz yalnýzlýk duygusuna körüklese de, onu bastýrmasýný bilirim ben dedim, baþladým göbek atýp kývýrmaya!.hani bir de göbekli teyzeler, amcalar, paracýklarýmýzý bol bol yiyip göbek- gýdýk büyütenler gibi göbeðim olsa; yok!.mübarek bel kemiðine yapýþýk bir göbek iþte!.buna raðmen attým da, attým!.döndüm pencereye karþý attým, döndüm duvarlara, daha da olmadý cam içinden beni oynatan çalgýcý, türkücülere karþý!.sanki ayaklarým hiç yere basmýyor, göbek attýkça belimin direði rüzgara yakalanmýþ aðaç dallarý gibi eðrilip bükülüyor!. yat o yana, yat bu yana der demez Orhan Veli’nin bir dizesi daha gelip oturuyor þurama:

“güller takayým saçlarýna
bir o yana, bir bu yana”

ilahi Velicim; amma çok kafayý takmýþsýn bahar denen illete!.bizi delirtmek mi istiyorsun allasen!.kaç yýllardýr ne bahar gördük, ne de gül filan!.durmadan kar yaðdý üstümüze; üþüdük!.üþürüz tabii; urbalar alamadýk pahalýlýktan!.bakýp bakýp geçiyoruz vitrinler önünden!.camekanlarýn içi bir dolu, bir dolu ama fiyatlarý uymuyor cebimize!.iþin kötü tarafý, çýplak da gezemiyoruz; günah!.iþte bu yüzden, eskilerimizle idare etmeye çalýþýyoruz!.

“çalýþýyoruz” sözcüðünü yanlýþ kullandým valla!.çünkü, kendimin ne ettiði, ne yaptýðýydý konu!.bana ne herkesin ne giydiði, ne giyinmediði!..ben kendime yakýþaný giyerim her zaman!.kýçýmda þort- pantolon, sýrtýmda el örgüsü hýrka ile basma fistan!.

Of yaa!.gene atladým oradan oraya!.sanki üç adým, yüksek, uzun atlamacý milli atletim!..madem atlamaya baþladým; çýkýyorum salondaki koltuðun üstüne, yere atlýyorum; gümmm!..bu kadar da olmaz yani dediðim anda; eþim çýkýp geliyor girdiði delikten!..demek ki duymuþ “güm” sesini!.

düþmedim, atladým diyorum; soru sormasýna meydan býrakmadan!.hayretle bakýyor yüzüme! e yani, sadece ben miyim atlayan; memleketim de atladý Ay’dan aþaðý diye ekliyorum sonra!.

ikimiz de gülmeye baþlýyoruz; hem de ne gülme!..sadece gülsek iyi de, oynamaya baþlýyoruz birlikte!..hem de olmayan göbeðimizi ata ata, hem de kýla dönen belimizi kývýra kývýra!..

“bir ona yana
bir bu yana”

hem de!..

:))