günaydýýýnnn

her sabah sesini duymak için sabýrsýzlanýyordum
iþe erkenden gelip telefona sarýlýyor seninle baþlýyordum güne
aylarca bu yetiyordu bana

bir gün karaþýlaþacaðýmýza inanarak yaþadým
karþýlaþmamýzdan çok ama çok korktuðumu defalarca söyledim ve yazdým
her zaman olduðu gibi tam bulmuþken kaybetme korkusuydu bu

neler oldu bize sel

bir hastalýk iki gün ayrýlýk niye bu kadar kin dolu bir yazý yazdýrdý sana aradan tam 129 gün geçti hala affedemedim seni

gurursuz denecek kadar kinsiz ve affedici bir insan olmama raðmen neden seni affedemedim acaba

senin için mazaretler bulmaya çalýþtým olmadý
seviyor, kaybetme korkusundan yazdý dedim olmadý
kendimi senin yerine koydum olmadý
inan seni affetmek için çok çabaladým olmadý

zaman ilacýdýr herþeyin derler ama 129 gün oldu olmadý

sel ne olur seni affedemediðim için beni affet

hoþçakal