''Sessizce çekip gidiyorum þimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün.''

Ahmet TELLÝ



Sen yine de ses çýkarma giderken
perdeleri çek usulca
dönmeyi de fazla düþünmeden
bastýðýn topraklar titremese de olur
gittiðin yerlerde de bazen hüznü katýk edersin
önündeki bir tas sýcak çorbaya
bazen umutlarýný...

Sessizce çekip git ki
ayak seslerini kimse duymasýn
kulaðý kiriþte kimse olmasýn
arkandan mutlaka iki üç kelam edeceklerdir iyi ya da kötü
''Saðlam çocuktu bozuk deðildi sütü''
çocukken þöyleydi delikanlýlýðýnda böyle
yüreði temizdi, yüreði yüreðimize bir izdi...

Þayet ve keþkeleri sözlüðünden çýkararak gitmelisin
acýsa da bazý yanlarýn
acýsa da eski sevdalarýn kýyýsý köþesi
belki de tam ortasý
tuz basmalýsýn artýk yaralarýna
kanýnýn tutuþtuðu yerler belki seni hatýrlamaz...

Bir tren garýnda
arkandan el sallayan bir iki kadim dostun dýþýnda
kimseler olmasýn yanýnda
tutuþturur bu ayrýlýklar yürekte bir þeyleri
coþku varsa kanýnda
sen yine de ses çýkarma giderken...

Belki dönerim diye açýk kapý býraksan da
gittiðin yerlerde hep taþýyacaksýn hüzün bulutlarýný
ve geri dönmek için
yüreðinin bir köþesinde sakladýðýn umutlarýný...