Lise yýllarýndayýz. Genciz, delikanlýyýz, fiþek gibiyiz. Yetmiþli yýllar, olmadýk zibidilikler yapýyoruz, hem kendi aramýzda, bazý bazý da kýz arkadaþlarýmýza saçma sapan þakalar yapýyoruz. Geçip gidiyor zaman o gençlik hevesleri ile...

Ýsmail bizim sýnýfa geldiði zaman hem yakýþýklý hem de çalýþkan bir çocuk olarak biliyorduk onu önceki sýnýflardan. Bir sene önce bizim sýnýfta deðildi ama, tanýrdýk yinede birbirimizi... Bazý zaman sýnýfta, bazý zamanda dýþarýda saçma sapan deneyler yapar, güya bizlere bir þeyler ispatlamaya çalýþýr bir hali olurdu...

Yine bir gün teneffüs zamaný sýnýfta otururken, bu durdu, birden bire bize dönerek ''Oðlum ben geçenlerde mahallede arkadaþlarda gördüm çakmak ile gaz çýkarýrken osuruklarýný yaktýlar, bir acayip oluyor lan, ben de deneyeceðim.'' dedi... Þaþýrmýþtýk gerçekten, onun bir sürü saçmalýklarý vardý zaman zaman, ama bu tür bir saçmalýðý ilk defa dile getiriyordu...

Ben ve arkadaþlarýmda meraklanmýþtýk. Nasýl bir þeydi ya bu osuruk yakma meselesi... Olur muydu böyle bir þey? Salak mýdýr nedir bu Ýsmail? Hayýr velev ki böyle bir þey yaptýn, ne geçecek eline... Yanmaya da yanar belki, osuruk da bir gaz sonuçta, hem de kokan bir gaz...

Biz ''Yapma oðlum vazgeç bu sevdadan dedikçe Ýsmail'i daha da bir hýrs ve istek bastý... Ýþ neredeyse inada bindi artýk. ''Birader bir taraflarýn yanar manar, hastanelik olursun bak.'' diyoruz, o da ''Yok oðlum bir þey olmaz dikkat edersek.'' diyor da baþka bir þey demiyor...

O deðil bizi de bir merak bir heyecan aldý gitti... Acaba daha önce hiç dünyada böyle bir deneyim yaþamýþ olan var mýydý? Varsa da o gün þartlarýnda onun ile irtibat kurma imkanýmýz hayal ötesi bir olay zaten. Ne Ýnternet var ne de baþka bir þey...

En nihayetinde günlerce tartýþtýktan sonra, iþ eyleme dökmeye geldi, çoðumuzun itirazýna raðmen, Ýsmail bir gün elinde çakmak ile sýnýfa geldi... ''Bekleyin oðlum uzun teneffüste eyleme döküyoruz osuruk yakma olayýný.'' dedi... Hadi bakalým, dedik biz de, ama bir taraftan da korkuyoruz. Ya tam o sýrada öðretmenler yakalarsa, ya da kýz arkadaþlar görürse, rezil oluruz, diye...

Resmen osuruktan tayyare üreteceðiz ve onu da yakacaðýz... Kýzlarý dýþarý aldýktan sonra, sýnýfýn kapýsýný kapattýk. Ýsmail pantolonunu hafifçe indirdikten sonra, çakmaðý yaktý. Sonra sesli sesli bir gaz salýnýmý yapýnca gaz hafifçe alev aldý ve týsssss hemen söndü... O aradan kilotunun bir kýsmý tutuþtu, hemen atýldýk ve söndürdük... Olayý öðretmenlere ve okul idaresine çaktýrmamak gerekiyordu., çaktýrmadýk...

Ýsmail'imizin, külotu ile beraber kýçýnýn kýllarý bile yandý, hem de fazlaca... Nasýl acýyor nasýl hem de... Ayakta dursa sorun yok, ama oturunca mahvoluyor... Onunda kolayýný bulduk pratik zekamýz ile... ''Ýsmail birader her derste tahtaya kalk, derse öyle katýl. Hoca kaldýrmýyorsa bile parmak kaldýr sözlü olmak istiyorum.'' de, diye söyledik... Ýsmail'in de aklýna yattý... Öyle idare etti bir iki gün her ders sözlüye kalktý, hatta resim dersinde bile tahtada idi... Osuruktan tayyarelerin yakýlmasý ile arkadaþýmýzýn mabadý bir kaç gün hiç bir sandalyeye ve koltuða yanaþamamýþtý... Gece de sanýrým yüz üstü yatmýþtý... Bir daha dener mi böyle bir þeyi Ýsmail? Yakmýþtý tayyareleri, osuruktan da olsa...