Bazen seversin hem de çok seversin. Ve özlersin aradan geçen yýllara inat unutmayarak. Olur böyle bazen.
Ýþte þu an tam da þu an ben seni özlüyorum. Acýkýnca yediðim ekmek gibi, susadýðýmda içmeye doyamadýðým su gibi, daraldýðýmda aldýðým nefes gibi, derinine daldýðým deniz gibi ihtiyaç duyuyorum sana. Yaþamam için elzem herþey gibi ihtiyacým var sana.
Ve seni duymak istiyorum. Dalgalarýn kýyýya çarptýðýnda çýkarttýðý ses gibi, rüzgarýn yüzümü yalayýp geçtiðindeki uðultusu gibi, martýlarýn denizin üzerinde attýklarý çýðlýklarý gibi, yaðmurun her camýma vurduðunda ki týpýrtý gibi kulaklarýmýn sesini duymaya ihtiyacý var.
Bazen de umarsýzca sevdiðini , onun da senin kadar seni özlediðini umarak beklersin. Aynen þu an benim yaptýðým gibi. Tam da þu an senin de beni özlemiþ olmaný diliyorum. Öyle ki durduðun yerden dön ve bana bak. Sadece dön ve bak. Beni görmesen de bana bak. Beni özlemesen de beni ara. Beni sevmesen de beni hatýrla