kör bir kedinin himmetine muhtaç
diþleri arasýndan dökülecek zehirden sözcükleri beklemekteyim
terennüm ediyor ruhumun en ücra kýyýlarýnda adýn
ey diliyle beni yaralayan nihaným
ey kalbimin sultaný caným
attýðýn her okla kanýyor bu beden
neyzenler üfledikçe gök kubbede çýnlýyor serenadým
ahlarýma sahip çýkasýn diye bekliyor bu fukara yürek
kaçýlmýyor bize sunulan kaderden
baþýmýza ne geldiyse hep bu hederden
noktalar arasýnda yolculuk yapýyorum
bakarken sana
gönlünden gönlüme akarken bana
günlere bölüyorum
her gün baþka baþka seviyorum seni