Bugün yine her þeye aðlayasým geliyor
belki de yanýmda yoksun diye
belki de hiç olmayacaksýn diye
buna raðmen iki ayrý bedende bir kalp aðrýsý gibiyiz seninle
ne kadar da güzel bunu bilmenin tesellisi bile...

Belki de bu yüzden yazýyorum sensizlikte azalan beni,azaldýkça çoðalan seni
Sahi sen bilir misin sensizliði ?
Zamanýn sarmaþýklarýnda asýlý kalan bir yüreðin ne hissettiðini?

Takvimler deðiþse de ben deðiþemiyorum. Ýzleri yüzüme sinmiþ bir maziyle yaþýyorum. Sana benziyor yýllarýn dokunuþu bile.
Yaðmurlara sürüp gözlerimi ,bazen yaný baþýnda anýlarýn, bazen de içinde aðlýyorum . Þarkýlarýn kirpiklerinden akýyorum her gece ,ve her gün görmediðim yerlerin rengine sarýyorum seni... Bu olsa gerek bir ömrü harcamak dedikleri...

Beklediðim yaným ama gelmeyen tek aným olduðundan günden beri, dayanýlýr yaný kalmadý bu hasretin. Kaç bucak sayamýyorum artýk, köþelerde saklanan özlemini .
Yoruldum yokluðunu biriktirmekten.Tükendim olmayýþýnýn en son deminde demlenmekten .
Bir mektup da uzaklara mý göndermeli? ''Ya yakýn et kendini ya da gönder bana sevdiðimi ''diye mi söylenmeli?

Ya da olmadý, geç kalmýþlýða inat
sana uyuyup yýllar sonra sana uyanmalý
ve seninle yeni bir dünya mý kurmalý?
Ama ne yazýk ki bir daha doðmak yok bu hayata
gün bugün (yani 14 þubat )
ellerimde papatyalar
sen diyerek düþtüm yollara, beni arýyorum
beni benden önce bul sevgili...
14 Þubat 2014


ARZU KARADOÐAN