Öyle zor ki sensizlik öyle dilsiz ki düþünceler. Senden uzaklarda bitap düþmüþ her keder. Silahsýz dikilmiþim karþýna amacým ne savaþmak nede teslim olmak. Var’ý yok ile yaþýyorum beyazý siyahla, Tanrý’ yý insanla. Birbirinden ayýramadýðým gelgitlerim var. Suskunluk gibi çýðlýklarým. Sessizlik gibi fýrtýnalarým. Doðruyu biliyorum ve onun için kan imparatorluðunun prensine yanýlýyorum. Dokunmanýn yasak olduklarý yakýyor beni ince teninde. Ben bir yazar deðilim ben , yanýlgýlarýmý akýtýyorum zehir gibi. Doðrularým sensiz, doðrularým ölümüne hareketsiz. Ya ben doðrunun ve yanlýþýn tanrýnýn ve þeytanýn ne olduðundan haberdar suskun. Ben yeryüzünde bozgunculuk yapacak ve kan dökecek bir yaratýlan. Ýþitip, itaat edip duraðan kalan . Yasak havuzlarýnda melekleri havasýz býrakan. Geleceðim karanlýk benim, geleceðimde yalanlar yankýlanýr.
Bazen bir helezon görürüm gökyüzünde kýlýcýmý kýnýndan çýkartýr helezonlarla selamlaþýrým. Kýlýcýmýn kabzasý yasaklarýn elinde doðrularý biçerim ve her biçilen doðru ile ben bin kez Kerem sahibi Rabbimin adýyla okurum kör, saðýr, dilsiz insanlarýn karanlýk yüreklerini!
Karanlýk yüreðimi!

(Bil ki içimdeki karanlýk nefes almak istiyorum)