Ritmik sayýlar dizdim gidiþinin ardýndan
peþine takýldý bütün sayýlar.
Günlerden bininci yalnýzlýk
Haftanýn tam ortasý
Diyor ya Atilla Ýlhan “bu rezil bu Çarþamba günü”
Ve iþte o Çarþambalarý
Kar tutuyor avuçlarým.
Arkama gizleniyor güneþ gece yarýsý.
Karaköy’de bir kýz yürürken, Galatada balýklar ölüyor.
Kýz kulesinden aþaðý geçmiþini döküyor Romeo
Ve Parmaklarýnda Juliet’in kaný.


Telleri paslý gitar týnýltýsý
Ve duvarda Yasin suresi
Bir ölüme aðlýyor Azrail.
Çirkin yaratýlmýþ herkes gibi ölüme mahkûmdur güzeller.
Azrail bir aþka aðlýyor gizli gizli.
Týrpaný boynunda.


Bin birinci gün yüzün düþüyor denize.
Buysa hayýrlýsý demek
suyu bulandýrýyorum
ölüme saklýyorum adýný
Cennetin anahtarý gözlerin,
düþüyor gözlerimden.
Ufkumda sakladýðým her þey ezberden düþüyor.
Adýnda adým yok.


Adýmýn ilk harfinden aþký türeten Tanrý gidiyor Bin ikinci gün.
Takýyor peþine bütün surelerini.
Elimi hangi duaya uzatsam siliniyor kayýtlardan.
Kar yaðýyor avuçlarýma cumadan kalma vaazlarla.
Napolyon aldatýyor ateþiyle yandýðý Josephine’i.


Binin bilmem kaçýncý günü,
Yaz bitiyor.
Eve kapanýp aðlama vaktidir artýk.
Ve nasýlsa Tanrý düþkündür ölümlere.
...