Taparken gözlerine ON EMÝR'i anýmsadým,
Mabedin sýð(ýn)aðýmdý asla terk edemediðim.
Ya aforoz edecekler beni gelmiþ geçmiþ peygamberler,
Ya da tanrýca kuts/anacaðým tek celsede.
Ve o vakit tüm insanlýk aþka tapacak,
Sen günahlarý olmayan aþk tanrýçasý olacaksýn.
Ben ise gögsünden baþka yataacak yer bulamayan,
Bir mejnun gibi dolaþacaðým huzur bulana dek.
Öpmek geliyor seni içimden nefessiz,
Gözyaþlarýmý boynuna dizmeliyim inci diye.
Belki o vakit boyun büküþün öksüzlüðünü terk eder,
Ya da her boyun büküþte beni hatýrlarsýn sebepsiz.
Ve kirpiklerinden düþen her damlayý avuçlarýnda topla,
Yokluðunda avuç açtýðýmda sen dolmalýsýn içime.
Ismarlama olsada geliþin aþk gibi kalýcý olmalý bende,
Öyle bir iz býrakki bende giderken kokun kalsýn bana.
Ve seni son kez iki kaþýn arasýndan kutsuyorum,
Öpüþlerden rahatsýz olmayasýn diye kadýným.
Solgun bir bulutum yaðmur kokusunda sen varsýn,
Ne yana savrulsam sen yaðýyorsun.
Sol yaným hep senle ýslak kurulanmak gelmiyor içimden,
Sað yaným ise güneþte kavruk.
Saðým gölgelenmek istemiyor güneþine aç,
Kokusunu her býraktýðýn yerdeyim.
Ýz sürüyor cansýz tenim sensizliðin ertesinde,
Senin aksine gittiðim tüm yollar sana çýkýyor falýmda.
S/ana sadakatimi sergileyip kutsuyorum,
Beyim hücrelerimin her odasý sana ait,.
Ve ben sana inat tüm odalarý kilitliyorum,
Ardýndan ölümüm gerçekleþiyor usulca.
Düþününce seni suskunluðunu anýmsýyorum,
O hiç konuþmadan çok þey anlatan gözlerinden ayrýlamazken.
Ve gün batýmýnda birlikte ölüyoruz seninle,
Bir daha ki alaþafaðý görmemek üzere.

ÝRFAN KARABULUT
ClassicsaiR