Söner bir gün ve tel tel dökülür þans yýldýzým.
Kýrýk diþliler gibi ruhum bazen tekliyor.
Fark etmez yýldýzlý da, yýldýzsýz da þanssýzým.
Beni ne eþ ne de dost, bir tek ölüm bekliyor.

Her öðün þu soframda peynir reçel yerine,
Tabak tabak gam keder yiyip, kahýr içeyim.
O, nurdan heykellerin takýlýp eteðine,
Beyaz martýlar gibi o âleme göçeyim.

Önce baca devrilir, derken çöküverir dam.
Sen sanki yeni doðmuþ, güzel yüzlü bebeksin.
Ve birden ölüm gelir, aynada solar akþam.
Ne kadar yaþasan da sonunda öleceksin.

Kilit vurma gönlüne, býrak gözyaþýn aksýn.
Çýkýnca son nefesim ýlýk yaþlarý silme.
Her damla gözyaþýyla ruhuma dolacaksýn.
Düþün kubur þehrini düþün ve artýk gülme.

O âlem uzak deðil, o âlem bize yakýn.
Dertlerime çareyi belki orda bulurum.
Sense burada arkamdan aðlayým deme sakýn!
Belki gece gördüðün tatlý rüya olurum.

Kalbine göm sevgimi, gözlerinde saklama.
Pul pul döktüðün yaþlar gelsin ruhuma dolsun.
Ýncecik yüreðine hüznümü yasaklama.
Þu fani yeryüzünde iki mezarým olsun.