Bir rivayet olur yüzyýl dolaþýr
Seven sevdiðine er geç ulaþýr
Elbet çirkine de hoþluk bulaþýr
Acep ne yakýþýr bilmemesine…

Âþýk titreyerek bakarken yare
Pervaneler gibi düþermiþ nare
Minik bir tebessüm derdine çare
Kanlý gözyaþýný silmemesine…

Nadanlar kendini akil sanýyor
Meftun gönül sanki boþa yanýyor
Tüm saatler tik tak yâri anýyor
Vakti parçalara bölmemesine…

Seher vakti bülbül baþlarken aha
Halini arz eyler haþmetli þaha
Sevgiliye mesken olan dergâha
Sürüyor yüzünü gülmemesine…

Ulvi aþklar durmaz arþa yükselir
Ýki yürek ayný kalýpta erir
Aþýk göz kýrpmadan canýný verir
Periþan kalbini dilmemesine…

Nesimi’ye göre bu âlem fanus
Sözün her zerresi sanki okyanus
Kýrýlmýþ þiþesi dökülmüþ namus
Ömre tamah etme ölmemesine…

Ozan Hadi gençliðini özledi
Âþýkleyin bir muamma düzledi
Nice manalarý örttü gizledi
Ferhat’sa daðlarý delmemesine…