Seni kaybedince ne kadar acýdý kalbim
Tedavisi olmayan bir hastalýk gibi
Çepeçevre sardý dört bir yanýmý
Baðardým, çaðardým, Aðladým,
Kapalý kapýlar ardýnda…
Karalar baðladým görünürlere
Salý verdim avuçlarýmdan…

Sustum …
Suskunluðum bir feryat idi aslýnda
Ben mi duyuramamýþtým feryadýmý
Yoksa etrafýmdaki her kez mi saðýrdý
Anlamadým …

Koþturdum yollar boyu
Girdiðim tüm yollar çýkmazým oldu
Gecenin boðucu karanlýðýnda
Yalnýz kaldým…
Sensiz geçen gecelerimi sabahlara kavuþturdum
Her günüme telaþla baþladým
Ya gelirse…
Okuduðum kitaplarý yeni baþtan okudum
Resimler yaptým yalnýzlýðýmý anlatan
Gün batýmýný seyrettim uzun uzun
Aþk üzerine söylenmiþ tüm sözler
Yazýlan tüm hikayeler
Beni anlatýyordu,
Evirip çevirip bir daha okudum
Ordayým iþte
Söylenen sözlerin, anlatýlan masalarýn baþ kahramanýyým
Neden bu kadar yalnýzým…

Bir gün;
Avuçlarýmýn içinden kaydý hayatým
Tutamadým…
Avuçlarýmda yüreðim var, yüreðimde sen
Durduramadým zamaný
Þimdi yerde bin parçayým
Beni baþýnda aðlatan aþk
Sonunda güldürür mü bilmem
Ya da ben
Yüreðim ellerimde aðýr yaralý
Ne kadar dayanýrým bu savaþa
Ya da,
Kaç yara alýrým daha bu yolda…

Selda Sarýgül