Dostlar inanýn, bu bize pek yakýþacak;
Hatýrlayýn.
Önce bedenimiz geldi dünya’ya.
Çýðlýkla birlikte nefesimiz geldi peþinden.
Sonra bakýþlarýmýz parladý gözlerimizde, etrafýmýzý gördük.
Ardýndan dokunuþlarýmýz geldi ellerimizle, en yakýnýmýzdakini tuttuk ve onlara tutunduk.
Sonunda söz yetiþti yardýmýmýza, konuþtuk.
Dostlar,
Biz varýz ve hayatýn tartýþýlmaz bir gerçeðiyiz.
Çýðlýðýmýzý da attýk bir kere, dalga dalga ulaþýyor gerektiði yerlere, kimse bunu engelleyemez evrende.
Þimdi susma zamaný dostlar.
Susalým, konuþmayalým.
Kürsüden, ekrandan, gazeteden, radyodan, sanaldan, meydandan, megafondan, mikrofondan oturduðumuz koltuktan, telefondan, postadan, balkondan, kapýdan, bacadan, pencereden, … rastgele konuþmayalým.
Kurþun gibi delici, hançer gibi kesici cümlelerle birbirimizi yaralamayalým.
Zaten yaramýz ortak, yaramýz eski, yaramýz taze ve yaramýz derin.
Susalým biraz dostlar.
Küsmeyelim birbirimize ancak susalým bir sureliðine.
Bizi kendine umut gören yüreklere sýrtýmýzý yaslayýp, bakýþalým birbirimizle ne olur ki.
Birbirimizin cemaline, gözlerimizin içine bakmayý, sevgiyle bakmayý, þevkatle bakmayý, güvenle bakmayý deneyelim.
Bakmayý da öðreneceðimize inanarak.
Çýkalým kürsüye, itelim bir kenara mikrofonu, bakýþlarýmýzla süzelim koltuklarýnda oturanlarý tek tek.
Sevgiyle, þevkatle, merakla, acelesiz, tebessüm içinde ve içten bakýþlarýmýzla sarýp sarmalayabiliyor muyuz birbirimizi, önce bunu bir görelim.
Bakmayý, bakarken görmeyi, gördüðümüze duygu ve düþüncelerimizi nakþetmeyi deneyelim.
Bakýþlarýmýzla anlatabileceklerimiz, kelimelerden onbin kat daha açýk, net ve etkilidir bilesiniz.
Bunun yolu cemâl cemâle, göz göze gelmekten geçiyor dostlar.
Korkmadan, bakalým sadece.
Teslim edelim bakýþlarýmýzý gözümüze, gönlümüze, beynimize ve ruhumuza.
En gerçekçi olanlarýmýz bunlardýr.
Kürsüden tek kelime etmeden, geçelim tekrar yerimize.
Oturalým.
Oturalým sýrtýmýzda taþýdýðýmýz yükün onuru, olgunluðu ve aðýrlýðýyla.
Yükümüzde sitem, yükümüzde efkar, yükümüzde intizar kalsa bile oturalým yerimize.
Sonra tutmayý dokunmayý öðrenelim ellerimizle.
Doþtça, güvenle, þevkatle, saðlam ve incitmeden kavrayalým ellerimizi birbirimizin.
Niyaz edelim Tanrýsal olan insan’a, canlýya ve tabiyata dair hen ne varsa, ne olur ki sanki.
Buradan baþlayalým dostlar.
Aynen hayatý yeni keþfeden bir bebek gibi.
Önce bakmayý…
Sonra dokunmayý ve tutmayý ... öðrenelim.
Sabredelim… sýra kelimelere de gelecek.
Bakýþlarýmýz alacak önce yükümüzün büyük bir bölümünü.
Dokunuþlarýmýz ve tutuþlarýmýz eritecek geri kalan yükümüzü.
Aðýr yük altýnda sertleþmiþ kelimeler yumuþayacak, þiirselleþecek göreceksiniz.
Kýsa öz ve net, belki söylenecek üç kelime kalacak ya da kalmayacak dillendirmek üzere bizlere.
Kalýrsa eðer onlar da; Aþk, taktir ve teþekkür… olacak.
Dostlar inanýn, bu bize pek yakýþacak.

Durak Arslan, 03 Temmuz 2011