ï¿½zEdebiyat - ï¿½mer Faruk Hï¿½smï¿½llï¿½ - Facebook'ta Okuduklarï¿½m

Onlar okunmak istedikleri için yazdýlar, bazýlarý da okutmak için facebook’a eklediler. Hepsine harcadýklarý emek için teþekkür ediyorum. "Bilgi paylaþtýkça çoðalýr" ilkesinden hareketle sizlerin beðenisine sunuyorum.
Emek karþýsýnda duyulmasý gereken duygu; sedece ve sadece saygýdýr. (ÖFH)

***

Mecnun..
Bir gün Mecnun çölde Leyla’yý düþünerek gezerken; namaz kýlan bir faninin önünden geçer, Namazý bitirdikten sonra fani:
-Ey Mecnun beni görmüyor musun da namaz kýlarken önümden geçiyorsun?
Mecnun:
-Ey fani ben Leyla’yý düþünürken seni görmedim, sen Mevla’yý düþünürken beni nasýl gördün..?
Ekleyen: Avsar Obasý

***

Eðer yeniden hayata baþlayabilseydim;
Ýkincisinde, daha çok hata yapardým.
Kusursuz olmaya çalýþmaz, sýrtüstü yatardým.
Ýlkinde olmadýðým kadar neþeli olurdum,
Çok az þeyi ciddiyetle yapardým.
Temizlik asla sorun olmazdý.
Daha fazla risk alýrdým hayatta.
Daha fazla seyahat ederdim.
Daha çok güneþ doðuþunu izler,
Daha çok daða týrmanýr,
Daha çok nehirde yüzerdim.
Daha çok görmediðim yere giderdim.
Daha az bezelye ve doyasýya dondurma yerdim,
Gerçek sorunlarým olurdu, hayali olanlarýn yerine.
Yaþamýn her anýný gerçek ve verimli kýlan insanlardaným ben.
Elbette mutlu anlarým oldu ama,
Yeniden baþlayabilseydim eðer, yalnýz mutlu anlarým olurdu.
Farkýndamýsýnýz bilmem.
Hayat budur zaten:
Anlar sadece anlar.
Sizde aný yaþayýn.
Heryere yanýnda termometre, su, þemsiye ve paraþüt almadan
Gitmeyen insanlardandým ben.
Eðer hayata yeniden baþlayabilseydim;
Yanýmda hiç bir þey taþýmazdým.
Eðer yeniden baþlayabilseydim,
Ýlk baharda pabuçlarýmý fýrlatýr atar,
Ve sonbahar bitene kadar çýplak ayaklarla yürürdüm.
Bilinmeyen yollar keþfeder, güneþin tadýna varýr,
Çocuklarla oynardým, bir þansým daha olsaydý, eðer.
Ama iþte 85’indeyim ve biliyorum...
Ölüyorum......
(Jorge Luýis Borges)
Ekleyen: Sarý Zeybek

***
Þeytanýn ne kabahati var?

Günlerden birgün þeytanýn yolu bir köye düþmüþ.
Keyfi yerinde olan þeytan sýrtýný bir aðaca dayamýþ ve buzaðýsý kazýða baðlý olan ineðini saðan genç bir kadýný uzaktan izlemiþ.
Þeytan kadýný epeyce izledikten sonra yerinden kalkýp kazýða baðlý buzaðýnýn ipini biraz gevþetmiþ.
Buzaðý bu az ötede annesinin sütünün kovaya saðýlmasýný aç karnýna izlemeye daha fazla dayanamamýþ debelenmiþ ve boynundaki ip çözülmüþ
Koþarak annesini emmeye giden buzaðý süt kovasýný devirmiþ
Saðdýðý süt ziyan olunca sinirlenen genç kadýn eline geçirdiði odunu buzaðýya vurunca yavru yere yýðýlmýþ.
Yavrusuna saldýrýlan inek kayýtsýz kalamayýp bir tekmede kadýný yere serip öldürmüþ.
Uzaktan geçmekte olan kadýnýn kayýnpederi, ineðin ´gelinini öldürdüðünü görüp ineði tüfekle vurmuþ.
Silah sesini duyan koca , karýsýný yerde cansýz yatar babasýný da elinde tüfekle görünce silahýný çekip babasýný öldürmüþ.
Kýsa bir süre sonra gerçeði öðrenen genç adam , bu kadar acýya dayanamayýp intihar etmiþ.
Bütün bu olaylarý bir kenardan izleyen þeytan "BU FELAKETÝ DE BANA YÜKLERLER ;
BUZAÐININ ÝPÝNÝ GEVÞETMEKTEN BAÞKA BEN NE YAPTIM ÞÝMDÝ" demiþ.

Ekleyen: Ender Erdemil

***
Hayal Kafesi

Eski bir þiirimsimi okurken, duygu ve düþüncelerimi farklý bir bakýþ açýsýyla gözden geçirdiðimde aklýmdan geçenleri sizlerle paylaþmak istedim. Renkler Alemi Bu renkler aleminde bir gezi. Belki mutsuz bir kýzýn hayali. Siyahlar, beyazlar bütün renkleri yok etti. Yeþil gri ve mavi içimdeki tek özlemdi. Güzellikler ve çirkinlikler içiçeydi. Ruhum siyahý seçti. Griyi paylaþmayý bilemedi. Oysa istediðim mavi ve yeþildi. Gözyaþlarýmý serbest býraktým bu gece, bir hayalimi daha kafese týkmanýn þerefine. Artýk o hayal baþka bir evrende yaþýyor dilediðince, gönlünce. Gecikmiþ bir hayale vedayý da gerçekleþtirdim ardýndan. Ben hayallerimi seviyorum, kafesinde bile olsa onlarý sýmsýký kucaklýyorum. Gerçekleþme ihtimali olsa, yaþantýnýn ardýndan belki de bana verdiði mutluluk bir süre sonra ilk günkü etkisini yitirecek. Hayatýn gerçeklerinin içinde ilk gün yaþattýðý heyecan sönecek. Hayal kýrýklýklarý, yanlýþ anlamalar, baþarýsýzlýklar karþýsýnda kendi deðerinden deðilse de, baþkalarýnýn gözünde etkisini kaybedecek. Oysa þimdi o, en engin yerde; hayal gücümde, zihnimde, yüreðimde. Kimse karýþamaz ona, kimse son veremez onu düþünürken yaþadýðým mutluluða. Aslýnda hiçbir hayalin kafese týkýlmamasý taraftarýyým. Ancak gerçekler ýþýðýnda düþünüldüðünde, kiþilerin saðlýk problemleri gibi önemli nedenlerle kendi hayatlarýný riske atacaklarý durumlarý gerçek hayatta yaþamaktan kaçýnmalarý gerektiðini düþünüyorum. Ve yansýtma burda devreye giriyor, ben bu yazýdaki karaktere hayalgücünü kullandýrmayý seçtim, hedefi benzer olguya yönlendirmek de baþka bir çözüm olurdu sanýrým. Okuyan herkese çok teþekkür ederim.

RENKLER ALEMÝ

Pembeler soldu, güller kayboldu, kalbime siyahlar doldu.
Gözlerinin rengi kahverengi.
Ýçinden çýkýlmaz bataklýklar gibi.
Tek isteðim mavi ve yeþildi.

Kýrmýzýlar aramýza girdi.
Sarý yapraklar gelince iliþkimiz tükendi.
Yeþil, gri ve mavi; bizim için bir hayaldi.
Oysa istediðim mavi ve yeþildi.

Bu renkler aleminde bir gezi.
Belki mutsuz bir kýzýn hayali.
Siyahlar, beyazlar bütün renkleri yok etti.
Yeþil gri ve mavi içimdeki tek özlemdi.
Güzellikler ve çirkinlikler içiçeydi.
Ruhum siyahý seçti.
Griyi paylaþmayý bilemedi.
Oysa istediðim mavi ve yeþildi.

Pembe:Mutluluk Siyah:Üzüntü Kahverengi:Uzaklýk Mavi:Ýlgi- Arkadaþlýk Yeþil:Özgürlük Kýrmýzý:Kýskançlýk Sarý:Zaman Gri:Uzlaþma Beyaz:Umursamama Mor:Tutku

Gözyaþlarýmý serbest býraktým bu gece, bir hayalimi daha kafese týkmanýn þerefine. Artýk o hayal baþka bir evrende yaþýyor dilediðince, gönlünce. Gecikmiþ bir hayale vedayý da gerçekleþtirdim ardýndan. Ben hayallerimi seviyorum, kafesinde bile olsa onlarý sýmsýký kucaklýyorum. Gerçekleþme ihtimali olsa, yaþantýnýn ardýndan belki de bana verdiði mutluluk bir süre sonra ilk günkü etkisini yitirecek.

Hayatýn gerçeklerinin içinde ilk gün yaþattýðý heyecan sönecek. Hayat kýrýklýklarý, yanlýþ anlamalar, baþarýsýzlýklar karþýsýnda kendi deðerinden deðilse de, baþkalarýnýn gözünde etkisini kaybedecek. Oysa þimdi o, en engin yerde; hayal gücümde, zihnimde, yüreðimde. Kimse karýþamaz ona, kimse son veremez onu düþünürken yaþadýðým mutluluða.

Hayallerimi özgür býrakýyorum. Onlarý kuþlar gibi, engin gökyüzüne salýyorum. Bazen dönüp dolaþýp benden uzaklaþsalar da biliyorum, tilkinin döndüðü gibi yine dönecekler kürkçü dükkanýna. Ve ben onlarý hep sarýp sarmalayacaðým, bana yaþattýklarý mutluluðu hep içimde taþýyacaðým. Hiçbir þey imkansýz deðil artýk benim için. Düþünmem, hissetmem, yaþamam yeterli bunun için. Hem kimbilir düþüncenin gücü bu, belli olmaz neleri yapacaðý, olmaz denilen neleri olduracaðý.

Hayal ve umut iç içe saklý en derinimde bir yerlerde. Yýldýzlarýn ýþýðý yol gösterecek belki bana; mavi ve mor ýþýklarla bezeli bir dünyada yeþilin ve mavinin özlemini çekmeden yaþamayý baþaracaðým sonunda. Artýk herkesden beklentimi sona erdiriyorum. Biliyorum ki istediðim her þeyin anahtarý da kilidi de bende. Onlarý bir araya getirip, harekete geçirecek güç saklý benim içimde. [

Didem Duruöz