Bazen insan olmak çok zor geliyor. Neyin doðru neyin yanlýþ olduðunu anlamak, iyi ya da kötü olmaya karar vermek... Ýnsan denilen canlý hep ikilem içinde... Ýki þeyin tam ortasýnda. Ýnsanýn içinde bir aydýnlýk taraf ve bir de karanlýk taraf var. Ýþte, insan bu yüzden ikilem içinde. Aydýnlýk mý, karanlýk mý olacaðýna karar veremediði için. Ýnsan bir muamma. Asla çözülemeyecek olan.
Ýnsan her zaman kusursuz olanýn ve olmanýn peþinde. Aslýnda hepimiz biliyoruz hiçbir zaman kusursuz olamayacaðýmýzý, ama yine de çabalýyoruz. Bir gün o kusursuzluða eriþebileceðimizi düþünüyoruz. Bazen ona çok yaklaþtýðýmýzý düþünsek de aslýnda hiç yaklaþmadýðýmýzý anlýyoruz.
acaba nedir, kusursuzluk? Herkes için kabul olan bir tanýmý var mý? Ya da kusursuzluk diye bir þey hiç yok mu? Onu biz mi yarattýk?
Ýnsan ömrü boyunca asla ulaþamayacaðý bir þeyin peþinden koþtu, koþuyor ve koþacak da. Çünkü bilmiyor. Ne yapacaðýný bilmiyor.
Aydýnlýk tarafa mý karanlýk tarafa mý yönelecek? Ýnsan beþikten-mezara bu ikilem arasýnda kalacak ve bütün ömürler böyle geçecek. Bilinmeyenin peþinde koþarak...