BENÝ BENDEN KURTARSANA...

Gece mi sen, yoksa sen mi gecesin? Öyle bütünleþmiþsiniz ki, ayýramýyorum sizi. Çýkarýp seni karanlýktan, öpüþtüremiyorum gün ýþýðýyla. Gözlerinde þimþeklerin çaktýðý gecede takýlýp kaldý gözlerim. Kaybettim kendi üzerimdeki hakimiyetimi. Yaðmurlu bir kýþ gecesinde, aþkýnla ýsýndýðým evinde kaldý yaþamýn anlamý..

Kendimi aldým karþýma. Kavganýn en somut halini yaþýyorum ruhumla. O ruh ki; direndi esarete zaman tanýmayan aþklar boyunca. Nasýl becerdin bilmem ama esaret halkasýný taktýn aþkla süsleyip ruhuma. Edilgen bir köleye dönen ruhuma söz geçirebilmek adýna kavgam. Öfkemin iðneli oklarý çift yönlü. Battýkça ruhumun saf aþkýna, kanýyor kavgamla yorgun kalbim ayný anda. Pare pare sana dair tüm duyumsadýklarým. Hangi akýl hakim olabilmiþ ki ruha, alayým kalbimi avuçlarýma, gücümü hissettireyim varlýðýnda eriyen varlýðýma? Aþka esir olanlarýn esaretinde koþulsuz bir aidiyet var. Bir kez geçti o pranga kalbime, ellerim uzanmýyor zincirlerimi çözmeye...

Titriyor kalemim. Kýrmak istiyorum ellerimi. Senin ellerinde uyandým aþka. Ellerim deðilmiþ yalnýzca ellerine teslim ettiðim. Hangi demirden pençe söküp alabilir izlerini anýlarýmdan? Parmaklarýmýn her biri kýrýlsa öfkemin kasýrgasýndan , silebilir mi avuçlarýmdaki terinin gerçekliðini geçmiþimden? Titrese kalemim, kýrýlsa ellerim, geçer mi öfke nöbetlerim? Ellerim, dinleyemeyip beynimin buyruklarýný uzandýðýnda telefona, attýðýn mesaj geliyor ekrana. Sevgililer gününde, sevgililiði onadýðýn birkaç cümle alaycý bir sýrýtýþla bakýyor bana. Saint Valentine’ý da ortak ettin ya oyununa, ne diyeyim? Senin oyunculuðunun üstüne kimseyi tanýmam bu camiada.

Adýnýn geçtiði cümleleri duymasýn diye kulaklarým, tüm evrene kapýlarýmý kapadým. Gözlerim buluþmasýn yanlýþlýkla gözlerinin ýþýðýnda diye, elimden gelse sonsuzluk uykusuna yatacaðým. Tüm þarkýlar düþman oldu sayende Her melodide, her týnýda seni bulmaktan ölesiye yorgunum...

Ne vakit Boðaz’a dalsa gözlerim, kulaç atýyor sana düþlerim. Ne vakit düþsen aklýma, isyan ediyor aklým aþkýma. Gece siyah kollarýna alýrken beni, istemsiz adýmlarla yine geldim kollarýna. Düþ te olsa, bir göz kýrpýþta ortalýktan yok ta olsa, hayali kollarýnla sarýl son kez, aþkýnla kavga eden bu kadýna. Kendimle daha fazla mücadele edecek gücüm kalmadý. Beni benden kurtarsana... Bendeki seni geri alýp, beni benimle býraksana... Gecenin en koyu tonlarýnda kaybediyorum tüm renklerimi. Hani sana çok yakýþýyor dediðin bir renk vardý –ki beyaz derler adýna- hiç olmazsa onu yarýnýma býraksana. Saydamlaþan bir aþkýn karþýsýnda çýrýlçýplak bir acýya dönüþtüm usulca. Aþkýnla giydirip, beni benden korusana...